İnsan sevmeden yaşayabilir mi? Yorumları ve İncelemeleri

Onca yoksulluk varken bu dünyada Acıma diye bir şey yoktur... Yaşamın kokusu da... Merhaba arkadaşlar, yine bir yeri kanıyormuş gibi ağlayan yüreğimle burdayım… İnanamazsınız ama hala tüylerim diken diken... Belki saatlerdir hiç bıkmadan dinlediğim enstrümantal müziğin etkisi olabilir dicem ama bundan eminim bitirdiğim ama aslında bitirmek istemediğim bu kitabın etkisi çok fazla... Sanırım gerçekten mazoşistim ben, ama lütfen yanlış anlamayın! Fiziksel anlamda değil… Ruhen… Evet gülmeyi çok severim, hatta küçük şeylerle mutlu olmayı da… Ama kitaplardaki ince ama içimizi sızlatan 'o' derin yaralar var ya, asıl bana güç veren onlar… ah madam rosa,,, ah momo… sizdeki nasıl bir sevgi ya... mösyö hamil’in de söylediği gibi; insan birini sevmeden sewdasız yaşayabilir mi?!. Kesinlikle hayır!.. işte elimdeki kitapta anlatılan da; yahudi soykırımda kampta esir alındıktan sonra fransaya kaçan ama 15 yaşında orospu olan madam rosa’nın ve babası tarafından öldürülen orospu annesinden rosaya bırakılan momo’nun birbirlerine karşı duydukları çıkarsız sevgi… o çıkarsız sevgiyle yaşadıkları bağlılık… o bağlılıkla yaşadıkları trajik hayat… evet, maddi ve manevi yokluk çeken bir çocuğun ve bir kadının yaşadıklarını ve yaşadıkları o buruk ve trajik hayatı siz de tahmin ediyorsunuzdur ama okuyup onlarla birlikte yaşamak ayrı bir duygudur, ayrı bir hayattır; ayrı bir hayat dersidir… bence okunması gereken kitaplardan biri: ONCA YOKSULLUK VARKEN... İyi akşamlar youtube.com/watch?v=zyfJ59eljn8

Onca Yoksulluk VarkenRomain Gary (Emile Ajar) · Agora Kitaplığı · 20093,356 okunma

Nurcan Şeyma

@Nurcan89·

3yıl

197 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

·

20 saatte okudu

İnsanın insana kopmaz bağı.

‘İnsan birini sevmeden yaşayabilir mi, Mösyö Hamil?’ 1975’te Fransa’da Goncourt Ödülüne layık görülen ‘Onca Yoksulluk Varken’, bir hayat kadınının oğlu olan Arap bir çocuğun, fahişe çocuklarına bakmaya hayatını adamış Yahudi Madam Rosa’yla geçirdiği çocukluğunu ele alan, muhteşem bir mizahî üslupla kaleme alınmış, minicik, ama kırılgan bir hikaye. Emile Ajar’ın, aynı ödülü gerçek ismi Romain Gary ile de almış olması; yazarın mizahî yönünün, kalemi gibi karakterinde de etkin olduğunun kanıtı bence. Momo. Eserde baş karakter olarak hikayeyi dilinden dinlediğimiz küçük bir erkek çocuğu. Emile Ajar, Momo’yu duygularını inkâr eden, bastıran, fakat onların içi boş bir şişe gibi su yüzüne fırlamasına engel olamayan, ‘anne’ yokluğunu bu düşkün, hasta ve karamsar Madam Rosa’yla telâfi etmeye çalışan bir çocuk olarak hayal etmiş. Momo’nun tüm hikaye boyunca Madam Rosa’nın kiloları hakkındaki tabirleri okurun yüzünde gülücükler oluşturuyor. Bu kırılgan yahudi kadına karşı insanın içinde kocaman bir şefkat uyandırıyor. Şartlar ne olursa olsun, insanın insana kopmaz bağının hikayesi bu. Öyle sade, öyle muhteşem.

Onca Yoksulluk VarkenRomain Gary (Emile Ajar) · Agora Kitaplığı · 20093,356 okunma

Reklam

Merve Ö.

@mrvoztc68·

4yıl

226 syf.

·

Puan vermedi

·

Beğendi

Son birkaç sayfa ... Boğazım düğüm düğüm oldu yutkunamadım. Acıyı, sevgiyi, çaresizlik içinde çareler yaratmayı iliklerime kadar hissettim. Çocuk olmanın tadına varamadan büyümek zorunda kalanlar var bu dünyada Momo. Yaşamın kokusu yok ama çaresizliğin burnun direklerini sızlatacak kadar ağır bir kokusu var. Sahi; insan birini sevmeden yasayabilir mi Mösyö Hamil ? Sevmek gerek Momo, iliklerine kadar hissederek sevmek gerek ... Bir çocuğun yüreğine dokunmadan terketmemeli bu diyarı. Sevin, çünkü sevmek gerek!

Onca Yoksulluk VarkenRomain Gary (Emile Ajar) · Milliyet Yayınları · 19783,356 okunma

ceren

@satirkokusu·

6yıl

190 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

İnsan birini sevmeden yaşayabilir mi Mösyö Hamil,demişti Momo. Yaşayamazdı,sevmek hayatın kaçınılmaz bir parçasıydı çünkü ihtiyaçtı. Momo ve Madam Rosa sanırım hiçbir zaman aklımdan çıkamayacak,muhteşem bir ikili olacaklar benim için.Hayat zor ama daha 14 yaşındaki bir çocuğun bunu öğrenmek için çok yolu vardı.Çok güçlüydü Momo,ağladığını inkar edecek kadar.Momo'dan çok fazla şey öğrendim,büyümenin yaşla bir alakası yoktu belki de.Yaşanmışlıkla alakası vardı. Çok hayatın içindendi,çok etkileyiciydi,hayatın acımasızlığını yüze vuran kitaptı. Ne olursa olsun esans sıkmaktan,makyaj yapmaktan vazgeçmeyen Madam Rosa'yı,Madam Rosa'yı vanilyalı dondurmaya tercih eden büyümüşte küçülmüş Momo'yu,Victor Hugo kitabını elinden düşürmeyen Mösyö Hamil'i ve diğerlerini unutmayacağım. Savaşın olmadığı,her daim ezilmeyen,seven ve sevilen çocukların olduğu bir dünya dileğiyle.

Onca Yoksulluk VarkenRomain Gary (Emile Ajar) · Agora Kitaplığı · 20093,356 okunma