Sen el kadar bir kadınsındır
Sabahlara kadar beyaz ve kirpikli
Bazı ağaçlara kapı komşu
Bazı çiçeklerin andırdığı
İş bu kadarla bitse iyi
Bir insan edinmişsindir kendine
Bir şarkı edinmişsindir, bir umut
Güzelsindir de oldukça, çocuksundur da
Saçlarınla beraber penceredeyken
Besbelli arandığından haberli
Gemiler eskirken, deniz eskirken limanda
Sevgili”**
İnsan gidiyor, gidiyor, ilerliyor, ilerliyor, sonunda bir de bakıyor, denizin ortasında daracık bir tahta parçası üstünde tek başına kalmış. (VIRGINIA WOOLF / Deniz Feneri)
Size vadedilen yaşamı ve ölümü bile bile nasıl kafayı yemiyorsunuz?
birine ne kadar değer verseniz de, ne kadar bağlansanız da, çocuklarınız, sevdikleriniz olsa da yalnız ve belki de acınası bir şekilde öleceğinizi bilmek sizi nasıl delirtmiyor?
binlerce insan savaştan, açlıktan kaçmaya çalışırken, birbirini sudan sebeplerle öldürürken nasıl sınavlarınıza hazırlanıyorsunuz, nasıl netflix izleyip patronlarınıza sunum yapabiliyorsunuz?
dünyanın dört bir yanında güneş, hayat, doğa içiçeyken, dört duvar arası betonların birinden birine geçerek, çoğu kimsenin değer vermediği şeyleri öğrenerek, köle gibi çalışarak, kimi zaman günışığını bile görmeyerek yaşayabilmek için kendinizi nasıl ikna ediyorsunuz?
sırf tesadüf eseri bir coğrafyada doğdunuz diye hayatınızı binlerce yıllık saçma geleneklere göre yaşamayı nasıl beceriyorsunuz?
yalnızca birkaç yüzyıldır varolan üstü "anlamlı", desenli bayrakları, birkaç on yıldır uydurulan anlamsız ideolojileri nasıl yadırgamıyorsunuz da içselleştirebiliyorsunuz?
en kötüsü bunlardan faydalanan zümre içerisinde ve hatta yaşamın kendisinde hiçbir değerinizin olmamasını nasıl gözardı edebiliyorsunuz?
manzaraya bakıp ne muazzam dünya, ne güzel deniz, ne harika kahvaltı sofrası derken çevrenizde çocuklara tecavüz edildiğini, kıymetsiz kağıt parçaları için upuzun hayatların harcandığını yok sayabiliyor musunuz?
halinizden daha kötüsü olabileceğini bildiğiniz için mi şu anki halinize katlanabiliyorsunuz, yoksa başka çareniz olmadığı için mi?
size kızmıyorum, yalnızca merak..
"Bazen insan kendini karasız bir deniz gibi hisseder" ama her denizin bir karası vardır.Önemli olan o karaya ulaşabilmektir. Yarın sabah sizin için öyle bir denize açılış olsun ki karaya ulaşmak için çaba sarf edin ve çabalarınızın sonucu çok gecikmeyecek ... İYİ GECELER DİLERİM
"Dertleşmek veya anlatmak için bana yazabilirsiniz kesinlikle cevap veririm:)"
Bir dünya
7 deniz
7 kıta
208 ülke
8 milyar insan
Ve bir şekilde seninle tanışacak kadar şanslıyım.
Diye okumuştum bir yerde.
İçinde yüzdüğü denizi arayan balığın hikayesi:
Ne bu dünyada ne de uhreviyette sonsuza kadar fiziki bir Allah ile karşılaşmayacaksın..
Hele ki cennette ya da uhreviyette böyle bir şeyle karşılaşacağını düşünüyorsan, sen o haddini bilmez karınca potansiyeli aklınla daha çok beklersin.
Sonsuz boşluk, sonsuz hiçlik...
Ki her şey oradan tecelli etmektedir.
Senin muhatabın ancak Onun