Okuduğum diğer klasiklere göre edebi değeri daha düşüktü. Hani vay be dedirten betimelemeler, ruh tahlilleri, altında (binlerce kilometre altında) bambaşka anlamlar saklayan çelişkili, ilk bakışta anlamsız görünen cümleler yoktu. Aslında son kısımdan memnun kalsam da insan klasik deyince daha özenli bir dil de beklemiyor değil.
Anlatılanlar açısından basit ve hoş bir kitaptı bence. Sevgiyi, ne olursa olsun insan olmanın saf maddiyattan başka bir tözü olduğunu vurgulayan fikrini sevdim. Hele sondaki insana ne kadar toprak lazım hikayesi, insanın var olduğundan az bir süre sonra kendi içinde savaştığı nefsini anlatan, yerinde bir öyküydü. Okumanın insanı huzurlu hissettirdiğini düşündüğüm için tavsiye ederim.