''Yalnızlık ve yabancılık, insanın dünya üzerinde dolaşır ve kaybolmazken kendi içine bakması bir gün ve kendi içinde kaybolması...''
Düş Kesiği Taban, Tavan ve Gök olmak üzere üç bölümden oluşan kendi yazdığı romanın içerisinde kendini karakter sanan gereksizyazar'ın, insanın kendisini kurgu içerisinde kaybederken yine kendisine rastlaması . Yaşamıyla duygularıyla kendinden öteye gidememesi... Hakikatin ve kurgunun karışması kendini bu iki uzaklıkta kaybetmek, artık kurduğun kurgunun hakikat olması bu büyük bir kopukluk. Anlamaların, kelimelerin içerisinde tüm bildiklerini ve eşliğinde gelen yanılgılarını...
Ve yazarın dediği gibi;
''İçinde bir şey var diyelim; kendisini sürekli zorlayan ve iten. Durduğu yerde durmasına neden olan ama durduğu yerde durmasını zorlaştıran.''
"İnsânın en temel bilgisi kendisi hakkındadır.
Başını iki yana salladı.
İnsânın en temel yanılgısı kendisi hakkındadır."
"Aslında bilmezsin, kendi kendine kurtuluşu bulur yükselişe geçersin. En çok yardımı da kendin- den alırsın, üstelik kendin sana bile fark ettirmeden seni sürükler kurtuluşun arkasında olduğu kapının önüne kadar."
1902 Doğumlular
1800’lü yılların sonları – 1900’lü yılların başlarında ergenliğinin henüz ilkbaharında , hayatı daha yeni yeni anlamlandırmaya başladığı o anlarda – geç dönem çocukluk/erken dönem ergenlik coşkusuyla içindeki o körpecik enerjiyi sınırsızca boşaltarak hayatı en saf haliyle yaşamak yerine, savaşlar ve sefalet içinde
