Kendimi çıkmazda hissettiğim zamanlarda okumuş olduğum bir kitaptır kendisi. Aslında hayatımızın ne kadar katlanılabilir olduğunu, yaşadığımız şeylerden ne gibi dersler çıkarmamız gerektiğini ve her zaman şükretmemiz gerektiğini açıkça gösteriyor Mori bize. Sahip olduğu hastalığa rağmen hayatını “nasıl olsa öleceğim” zihniyetiyle yaşamayıp pişman olmadan dünyadan ayrılmak için elinden geleni yapıyor, herkese de bu duyguyu aşılıyor.
Mori’nin durumu sayesinde eski öğrencisi Mitch de hayatını gözden geçirme fırsatı buluyor ve geçirdiği bunca boş zamanın farkına varıyor. Mori ve Mitch’in günü olan salı her geldiğinde bu kitabı düşürüm, insanın hayatın kıymetini bilmesi için bir şeyler yaşamış olması gerekmiyor, gerekmesin de. Hayatı kendimize göre var olan tüm zorluklara göğüs gererek yaşayalım, tekrar yaşayamayacağız. Pişman olmayalım ya da keşke demeyelim. Olur da eskiden var olan pişmanlıklarımız ya da keşkelerimiz aklımıza gelirse neden yapmadım/olmadı değil de gelecekte daha iyisini yapacağım/başaracağım diyelim. Elimizdeki imkanlarla en iyisini yapıp kendi güzelimizi oluşturalım, hayatta hiçbir şey imkansız değildir. Kötü düşüncelere sahip olmadığımız sürece istediğimiz her şeyi gerçekleştirme özgürlüğüne sahip olduğumuzu unutmayalım, hayatı dolu dolu yaşayalım, bir an olsun kendimizden şüphe duymayalım,hep mutlu olalım ve bu dünyadan içimiz rahat bir şekilde ayrılalım.
