" İnsanın zamanının önemini ve vaktinin kıymetini bilmesi gerekir . Vaktinin bir lahzasını faydalı bir iş yapmaksızın geçirmemelidir. Gerek söz ve gerekse amel olarak en faziletli olanları yapmaya çalışmalıdır. Bedenin yapmaya muktedir olduğu hayırları yapmak azim ve niyetini her zaman taşıması gerekir. Nitekim hadis-i şerifte bu durum beyan edilmiştir:
' Müminin niyeti amelinden hayırlıdır . '
Önceki alimlerden bir cemaat anları bile değerlendirmek
hususunda aceleciydiler. (Tabiinin abid ve zahidlerinden)
Amir ibn Abdukays'tan rivayet edilmiştir. Kendisine bir
adam, 'Benimle konuşur musun?' deyince ona 'Güneşi yerinde tut, seninle konuşayım.' demiştir.
Ben ise insanların çoğunun zamanlarını boş işlerde acayip bir şekilde israf ettiklerini gördüm. Uzun gecelerde boş
boş konuşurlar veya içinde şehvani ve lüzumsuz mevzu-
lar bulunan kitaplan okurlar. Uzun günlerde ise uyurlar.
Gün boyu ya Dicle'nin kenanndadırlar veya çarşılarda .
Ben bunları, gemi onları alıp götürürken aralarında çene
çalmaya devam eden fakat durumdan haberdar olmayan
kimselere benzetiyorum.
Nadir insanlar gördüm ki niye var olduğumuzun sebeb-i
hikmetini anlamışlar da (ebedî) yolculuğa çıkmak için
azıklarını doldurmaktadırlar. Allah için şu ömür mevsimine dikkat edin. Geçip gitmeden önce değerlendirmek
için acele edin. Zamandan istifade etmekte birbirinizle
yarışın.
Sayfa 53 - Otto YayınlarıKitabı okudu
Eğitimden maksat, bilme çabası değildir. Okumaktan maksat, "bilmek" hiç değildir, "hiçi bilmek"tir. Kişi "hiçleşebildiği" ölçüde bilme, bulma ve olma yolculuklarında mesafe katedebilir. Fenafillah yolculuğu işte o zaman başlar. Okumayı bilmek, okuma biçimlerini bilmeyi gerektirir. Kitabı okumak, kitabın kitabını okumaktır. Hakikati okumak, kâinatı okumak, dolayısıyla insanın kendisini okumasıdır.
Sayfa 35Kitabı okudu
Sebepsiz yere kendinden kuşku duyma, hattâ kendini aşağı görme ya da gizliden gizliye kendini değersiz bulma duyguları, aslında insanın varoluşa ulaşamama konusundaki gizli korkularını temsil etmektedir. Ama korkusu ne kadar büyürse, kendisini boğmakta olan o canavarca doktrine de o kadar sıkı sarılır. Kendini geri dönülmez biçimde kötü görme
"İnsanın içgörü yolculuğu kendini bilmekle başlar. Neyi ne kadar az bildiğimize dair bir şüphe, dünyaya büyük sözlerle nizam verme alışkanlığından bizi geri çağıracaktır. Şişkin egodan mütevazi egoya yolculuk. Her erdemin başı kendini bilmektir, o kadar ki Hz. Peygamber, ancak kendisini bilenin Rabbini bilebileceğini söylemiştir. Alemi bilmek istiyorsan, önce kendini tanı. "
Sayfa 93Kitabı okudu
Aslında yürümek daha iyi geliyor insana; yavaş yavaş yürümek sokakların ve kaldırımların, göklerin ve ağaçların, insanların ve bakışların, gülüşlerin ve hüzünlerin satır aralarında saklı kalmış kelimeleri okumaya sevk ediyor insanı. Yürümek üzerine o kadar çok şey yazılmış ki... Yürümek okumak için bir imkan mı yoksa okumanın bir türü insan karar
