ataol denen varlık müsveddesi
Cüneyt Özdemir, bununla bir program yapmış.( ataol behramoglu ) 2012 senesinde. Orada bir diyalogları var. Aklın karşılaşabileceği en büyük yıkım akıl dışılıktır' diyen Camus'yú mezarında ters döndürecek denli korkunç.
28 Şubat'ın üzerinden on beş yıl geçti. Siz 28 Şubat'ı desteklemiş miydiniz? diye soruyor Cüneyt Özdemir. "Evet " diyor. "Pişman mısınız" diye sorunca "asla, ne münasebetle" diyor.
28 Şubat'ın darbe olmadığını söyleyince, Cüneyt Özdemir, bir şairle değil de hevesi kursağında kalmış yaşlı bir militanla konuştuğunu fark edip gayr-ı ihtiyari gülüyor. Ve soruyor;
"Nasıl darbe değil, generaller gazeteciler için andıç hazırladı, hiçbir demokratik ülkede böyle bir şey olmaz."
Cüneyt Özdemir böyle deyince, bu da cevap olarak:
"Hiçbir demokratik ülkede gelen başbakan ilk gün esselamunaleyküm bilmem ne de demez, diyor.
Cüneyt Özdemir de "Niye demesin, buna askerler mi karar verecek? Demokratik bir seçimde insanlar gidip Refah Partisi'ne oy verdiler." Diye ekliyor.
Aklın neden önemli bir şey olduğunu baştan sona bize gösteren o programda Ataol Behramoğlu diyor ki:
- "28 Şubat'ta askerin yaptığına sivil toplum sahip çıkabilseydi Türkiye bambaşka bir yere gidebilirdi. Sahip çıkamadı."
Behramoğlu böyle deyince, Cüneyt Özdemir, Behramoğlu'nun muhtemelen hayatı boyunca hiç aklına getirmediği o gerçeği dile getiriyor.
- "Çünkü sivil toplum böyle bir şey istemiyordu."
Beyaz, İpek gibi yağdı kar
Vahşet
Hâlâ güçlü
Ve hâlâ iktidarda.
İnsanlar
Ölüyorlar.
Gepgenç
Sımsıcak
Sayfa 101 - Adam Yayınevi, 1973Kitabı okudu
İnsanlar da ülkelere benziyor
Sınırları var, yüzölçümleri
Yasaları var
..
Sonuçta ne küçümse insanları kızım
Ne de önemse gereğinden çok
Ama anlamaya çalış
Nedir ve ne kadar genişleyebilir yüzölçümleri
("İnsanlar" / Ataol Behramoğlu
Kızıma Mektuplar / Tekin Yayınları)
Altıncı Bölüm
-
İlişkileri Geliştirmek Ve Sorunları Çözmek İçinKitabı okudu
Yaşadıklarımdan
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya
Kucakladın mı sımsıkı
Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
Sayfa 58Kitabı okudu
Ama gökyüzünü içmek isterim
Uzaktan uzağa aşkı duyumsuyorum
Aşkı, sonsuzca yitmiş olan
Şimdi bir yaz günü kadar uzak
Ve beynimi oyup duran
Şu gürültü gibi tedirgin edici
Kendimi bir şarkı söylerken yakalıyorum
Düşüncede söylenen şarkı
Gerçeğine ne kadar uygundur
Bir yerde topluca şarkı söyleniyor
İnsanlar zavallı varlıklarını
Haykırıyorlar boşluğa
Boşluk ne kadar
