Hiç gereği yokken,hayatına giren insanlar..
Hiç gereği yokken,karşına çıkarlar..
Hiç gereği yokken; gününü,haftanı,ayını belki de yıllarını alırlar..
Hiç gereği yokken,gece-gündüz aklından geçen
Her düşünceye bulaşırlar..
Hiç gereği yokken,seni istemediğin kadar mutlu ederler..
Sonra hiç gereği yokken,hayatından çıkıp giderler..
Anladım ki,meğer gerçek dost, aşk,MEVLÂ imiş…
Ne beni unuttu,Ne de bıraktı…