Karanlık Zihinler
(Spoiler) Güzel bir kitaptı. Bir mutasyon sonucu hayatta kalan çocukların özel güçleri oluyor. 5 farklı renk var ; maviler yeşiller, sarılar, turuncular ve kırmızılar. Yeşillerin matematiksel zekası var. Maviler metallerle ilgili olan şeylerde iyiler. Sarılar elektriği kontrol edebiliyorlar. Turuncular insanların zihinlerine girebiliyor.
Bu kitapla alakalı bir tanımlamada bulunmayacağım! Zaten bu tanımlamayı Sevgili Oğuz Atay sayfa 559’da; “bu kitap ne ciddi kavgaların, ne büyük ve yaygın sıkıntıların, ne de ezilen insanların romanıdır; bu kitap mustarip bir ruhun iç çekişlerinin romanıdır” diyerekten on numara beş yıldız bir biçimde yapmış..
Katılmamaya imkan yok.. Zira o mustarip ruhlardan günümüzde de o kadar çok var ki.. Sanırım onlardan biri de benim.. Kırılmış hayaller, boynu bükük kalan natamam umutlar.. Kendimden çok şey buldum bu kitapta.. (Hz İsa ve İncil ile alakalı kısımlar hariç/ leküm diniküm veliyedin)..
Selim Işık’ın karşısına hayata tutunmasını sağlayabilecek bir Günseli Ediz çıkmış, lakin pençeleştiği, kafasında büyüttüğü, içini kemiren hastalık ve en önemlisi de genel manada insanların sevgisizliği yine de tutunmasına engel olmuş hayata ve sonuç malumunuz..
Bir de hayatı boyunca kendini anlayan bir Günseli’yi ararken/beklerken kendini Eternal Sunshine of the Spotless Mind’taki Clementine gibi karakterlerle haşır neşir olma mecburiyeti içinde bulan, bedenlerimize ağır gelen ruhlara sahip bizler varız maalesef.. Gönül bir Günseli’nin hasreti ile yanıp tutuşurken; ömür Clementine’ler ile geçiyor ne yazık ki dostlarım!
Bu gibi hayal kırıklığının doruk noktasına ulaştığı anlarda fix replik Sadri Alışık’ın Ofsayt Osman’ında olduğu gibi gözlerden yaşlar aka aka “Bu da mı gol değil!” oluyor maalesef..
Ey hayat ne diyeyim ben sana.. Aslında belli bir soru havuzu olan fakat ne yapıp edip öğrencileri ters köşeye yatırmayı başaran muzip bir öğretmen gibisin sen..
Okuyunuz efendim..!
Puanım: 7/10
Kitap, bize kurduğu distopyayı anlatarak başlar. Bu distopyada tek bir parti hüküm sürmektedir. Parti, kurduğu baskıyla herkesi adeta bir robot gibi düşünemez hale getirmek istemektedir. Hatta insanları kontrol etmek için evlerine, sokaklara "Tele-ekran" denilen kameralar yerleştirip onların her hareketini kontrol
Hafızanın Gölgesinde
Peng Shepherd’ın ilk romanı "The Book of M", hafıza ve kimlik temalarını işleyen, post-apokaliptik bir dünyada geçen etkileyici ve derin bir hikaye sunuyor. Shepherd, bu romanıyla sadece bilim kurgu ve fantastik unsurları bir araya getirmekle kalmıyor, aynı zamanda duygusal yoğunluğu ve karakter derinliği ile de dikkat çekiyor.
Roman,
Bir idam mahkûmunun son günü
Şöyle bir düşündüğümüzde Hugo'nun Döneminde yazılanlar hep böyle hayatın zevklerinden ,aşklardan dramlardan veyahut buna benzer konuları ele alıyor.Bu kitapta ise -diğer durumlardan farklı olarak-ölüm ve idam olgusunu bütün çıplaklığıyla bir idam mahkumunun gözünden oldukça başarılı bir şekilde ele almış.
Mahkumumuz bize her gün görüp dikkat etmediğimiz hayatın güzelliklerini buruk bir hayranlıkla anlatıyor.Bununla beraber sadece yukarıda değindiğim konuyu anlatmıyor .Dönemin Fransa'sına ışık tutuyor(Gerek sosyal olsun gerek siyasi olsun) Mahkumların zindanlarda kendine has argosundan tutun insanların (yani halkın ve gardiyanların )mahkuma bakışlarına kadar.
İnsanın herşeyiyle yaşamak istemesi ama idamın onda bıraktığı her şeyin belli bir süre- belki birkaç hafta- sonra hiçbir kadrinin kıymetinin kalmaması bilinci...
Bu kısa ama hoş eseri okumanızı öneriyorum sizlere canlar.
Sevgiyle kalın
Roman böyle olmaz!
Roman değil de daha çok Osmanlı’nın Anadolu’da yaşayan Türk halkına ve bilhassa Türk köylüsüne veremediği değeri, kıymeti, insanların çektiği çileleri bilgi ve yorum şeklinde edebi kaygı taşımadan okuyucuya veren bir düz yazı diyebilirim. Yazar valilik ve İçişleri bakanlığı görevlerinde bulunduğu için ve Niğde’de büyüdüğü için Anadolu halkının sıkıntılarını biliyor ve kitaptaki çoğu konuşma Niğde ağzıyla yazılmış. Romansılaştırmak için de Küçük Paşa diye bir gariban tipleme oluşturulmuş. Arada konuşturuluyor olayları oluyor ama en çok da sistem ve toplum eleştirisi yapılıyor bu kitapta. Alın okuyun ama çok saracağını düşünmüyorum. Yazar konuyu çok kopuk olarak işlemiş. Bir anda konuyu kesiyor, başka konu hakkında görüş ve eleştirilerine başlıyor… Kitap yordu ve sarmadı. Sonuna kadar okudum ve sonu da trajedi ile bitiyor. Romanın kendi gibi bir trajedi…
