Yakadıkları kuşları "azat buzat beni cennet kapısında gözet" diyerek İstanbul'un kalabalığında satıp para kazanmaya çalışan çocuklar.. ve İstanbul'un insanlığını yitirişini anlatan hikaye tarzında bir roman. Gayet akıcı ve şiirsel bir solukta bitirilebilir..
Kitaptan bir alıntı;
"İnsalık öldü mü?" dedim.
"Yok" dedi, "ölmedi, ölmedi ama, bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?"
"Nerede kaldı acaba?"
Mahmudun yüzü bir sevinç ışığında şakıdı. İnsanlık belki Mahmudun bu ağız dolusu gülüşünde, bu yürek dolusu sevincindedir, kim bilir, belki...
"Kuşlar da gitti," dedi Mahmut.
Sonra hiç konuşmadık. Kuşlar da gitti, kuşlarla birlikte de... Ne olacak kuşlar da gitti.
