"Üzülme," dedi, "biz insanoğluyuz,doğumdan ölüme kadar başımızdan geçmeyen kalmaz. Yalnız şunu bil ki kardeş, insanoğlu her gün anasından terütaze doğmuş gibi bir kez daha doğar, her gün doğan günle birlikte."
"Doğar mı?" diye kendini tutamayarak sordu Poyraz.
"Yeter ki her sabah günle birlikte doğmayı isteyelim " dedi Emir.
...ama insanoğluyuz hepimiz, göğe bakıyor ve o karanlıkta yıldızımızı aramaktan geri duramıyoruz.
İyi olmanın, birilerine iyi davranmanın mükâfatının iyilik görmek olduğunu sanıyor ve öyle umut ediyoruz. Ama hayat dönüp dolaşıyor ve iyiliğin bu dünyada bir mükâfatı ya da karşılığı olmadığını öğretiyor. O yüzden bu konuda umut etmemek gerekir Çünkü her üzüntü umuttan beslenir.
Hayattan umut etmeyi çıkardığımız zaman üzüntü ve kederin azaldığını görebiliriz. Ama biz insanoğluyuz, umut sonunda umutsuzluk vaat etse de kuşun uçmaya muhtaç ve hasret olduğu gibi biz de umuda muhtacız. Neyse arkadaşlar umutsuz yaşanmıyor. Umut fakirin ekmeği
Biz insanoğluyuz doğumdan ölüme kadar başımızdan geçmeyen kalmaz yalnız şunu bil ki kardeş insanoğlu her gün anasından terütaze doğmuş gibi bir kez daha doğar her gün doğan günle birlikte.
Sayfa 260Kitabı okudu
Sevdiklerimizin değerini bilelim:(
(okumak isteyenler için çok uzun ama duygusal bir metin bırakıyorum buraya -bendenizden-)
(Askerden dönen Necmi'nin annesini kaybetmesi üzerine arkadaşına bunu anlatması)
Necmi başını büküp olayları tek tek anlatmaya başladı. ‘Valla devrem ne sen sor, ne ben söyleyem. Bizimkiler de bilmez ama benim sonum yakındır. Benim Valideyi hatırlar