"Hakaret" kelimesi , "hakir görmek" ten gelir .
Muhteşem :))
Bilge darbe alır ama aldığı o darbeleri bastırır , düzeltir ve durdurur , buna karşılık küçük olanları hissetmez , onları ciddiye almaz ya da sadece gülünesi şeyler olarak görür .
Bilge hiç kimse tarafından küçük düşürülemez , o ruh yüceliğinin farkındadır ; kendi kendine kimsenin kendisine değer biçemeyeceğini söyler .
Bilge dik yürür ve mutludur , daimî keyifle , neşeli durur .
Bilge tanrılara komşudur , yakın durur , ölümlülüğü hariç , tanrıya benzer .
Sadece kötüler iyilere haksızlık yapmaya yeltenir , iyiler kendi aralarında huzurludur , kötüler ise iyiler için değil , kendileri için tehlikelidir .
Zarar verenin zarar verilenden daha sağlam olması gerekir , oysa kötülük erdemden daha güçlü değildir , dolayısıyla bilgeye zarar vermek mümkün değildir .
Bilgenin iyi değerleri sağlam ve aşılamaz surlarla çevrilidir .
Temeli sağlam atılmış bir ruhu sarsabilecek kadar güçlü bir silah yapılamaz .
Kim kendisine ait olmayan bir şeyin kaybından etkilenir ?
Tahrikler arasında sergilenen dinginlik bilgeliğin gücünü daha iyi gösterir .
Zor bir şey , yani masumiyet bekliyorsun insanoğlundan !
Yaralanmaz olan , darbe almayan değil , darbeden incinmeyendir .
" Ama üzerinden geçmeye çağrıldığımız bu yol dik ve zorlu ." Bunda ne var ? Zirveye düz yoldan mı varılır ?
Bilge hiç kimse tarafından küçük düşürülemez, o ruh yüceliğinin farkındadır; kendi kendine kimsenin kendisine değer biçemeyeceğini söyler ve ruhun sefaleti değil derdi olarak nitelendirdiğim her şeyi yenmek şöyle dursun, hissetmez bile.