aslı
@inzivakusu
âh benim insan kusurum `
Yeryüzünün Öğrencisi
Ebelik 3/4
İstanbul
30 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İçim ey içim bu yolculuk nereye
Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin
Okur Takip Önerileri
-Ruhumuzun kirlenmesi dolmadı mı
Gövdemizin kıvranması doymadı mı
Bir hınzır uyku bir şaklaban uyanıklık
Bir batında gecenin ve gündüzün kavranması
Bu nedir böyle gün mü günsüzlük mü
Hangisine kapıldık nerelere atıldık
Artık aşk insan kalbine sığmıyor
Değdir hecin yüzünü yüzüme
Anla yüreğim bir çarpıntı bellemiş
Anla ne demeye bellemiş
Ben
Çizilmiş bir yaşama atanmışım gibi
çünkü ağaç işarettir içimizin sorularına
kuş işarettir doğup ruhları
dev gibi sallanan çocuklara..
Aklım eski izlerde şimdi
İz demek
Bir geniş
Bir kendine dönük bir en ileriye
Yol demek
Ve ellerin uçuşan yapraklar gibi
Birden
Nasıl yalnız olduğumuzu anladım
Kimseler yoktu ikimizden başka birbirine bakan
İnsanın kendini değiştirebilmesi her zaman büyük bir devrim niteliğindedir. Devrimler aniden olur gibi görünse de, aslında ortaya çıkışından çok önce başlar hazırlıklar. Öyle yavaş, öyle derinden gider ki her şey, yeraltında faaliyet gösteren gizli örgütler gibi, insanın kendinden bile gizlenirler. Kimseler fark etmeden için için kaynamaya başlayan bir yanardağ gibidir o. Lavlar püskürmeye başladığında artık hareket kendini tamamlamış ve tanımlamıştır.
Ne mutlu o devrimi kendi hayatında yapabilenlere...
"Çok gülme, sonra ağlarsın" derlerdi. Kuşaktan kuşağa intikal eden bir anayasa sanki. Binlerce yıldır insanlık gülmeyi, sevinmeyi bir türlü yakıştıramadı kendine.
Aslında insanlığın asıl ilacı hep sevgidir.
Taş her zaman yakından gelir ve en çokta yakından gelen taş acıtır yüreğimizi.