Hugo Wolf'un yazdığı gibi: "Elbette zaman zaman yüreğim sanki daralmıyormuş gibi neşeli görünüyorum, insan içinde aklım başımdaymış gibi konuşuyorum, dışarıdan bakıldığında keyfim Allah bilir ne kadar yerinde. Oysa ruh ölümcül uykusunu sürdürüyor, kalbin bin bir yarası kanıyor."