Kimsenin varlığıyla bir yere gelemeyeceğimizi,
Kimsenin yokluğuyla da ölmeyeceğimizi ,
Öğrendiğimize göre ;
Yolun bundan sonrasını,
'olsa da olur, olmasa da olur' şeklinde yürümeye devam edeceğiz...
Bazen öyle zamanlar yaşanır ki, tam sevinecekken felaket çıkıverir bir yerden. Hüzün kendini boy gösterir. Tam güneşe kavuşacakken, kara bulutlar kaplar göğü. Yağmur beklerken çöle döner sulak vadiler. Kalabalıkken etrafın anlamayınca bir kimse, yalnız olduğunu anlar insan, ne acı… Behçet Necatigil bir şiirinde "Birazcık gülsen, vay sen misin gülen; yetişir hemen hüzün" der. Sonra? Sonra felaket çıktığı deliğe girer, bulutlar dağılır, çöller yeşerir, birileri ölürken, birileri yeniden doğar sevgili okur. Yaşamak, aşağı yukarı böyle bir şeydir.
''Derin olduğunu bilen kimse kolay anlaşılır olmaya çalışır; kalabalığa derin görünmekten hoşlanan kimse ise anlaşılmaz olmaya çalışır. Kalabalık, dibini göremediği her şeyi derin sanır çünkü."
Seçilmiş Düşünceler, Nietzsche
''Derin olduğunu bilen kimse kolay anlaşılır olmaya çalışır; kalabalığa derin görünmekten hoşlanan kimse ise anlaşılmaz olmaya çalışır. Kalabalık, dibini göremediği her şeyi derin sanır çünkü."
Seçilmiş Düşünceler, Nietzsche