17. yaşımın ilk kitabı.
Sen ne güzel büyüdün böyle Anne. Düşe kalka, ağlaya güle... Senin dünyan ne güzel öyle. Her şeyinle ben gibi hissettirdin, kendimi okuyormuş gibi hissettim her satırında.
En çok da ne gerçekçi geldi biliyor musun Anne? Büyüdükçe, on yedi yaşına basmaya yakın, yavaş yavaş dünyanın geri kalanı gibi olmaya başladın. Az
sen dünyanın geri kalanı gibi olmadın, olmayacaksın hiçbir zaman kuzum. Hayatın kattıkları, yaşattıklarıyla mücadele etmeye devam ederek yaşamaya devam edeceksin. Ve ben ömrüm yettikçe yanında olacağım.
