voltaire; yeryüzü, kendileriyle konuşmaya değmeyen insanlarla kaynıyor.
yalnızlığı çok ve tutkuyla seven yumuşak yürekli petrarca;
yalnızca bir yaşamı sürekli aradım
ışığın yolunu bulmamda yararı dokunmayan,
o budala kafalardan kaçarak.
bazen, yalnız yaşayan birinin, toplumu sevmediği söylenir. bu durum, bir kimsenin gezintiye çıkmayı sevmediğini söylemeye ve bunun kanıtı olarak da, geceleri bondy ormanında gezmeye çıkmayı sevmediğini göstermeye benzer.