Irmak (@irmaksahinoglu) 1000Kitap'ta - 1000Kitap

M. Özgür Mutlu, karakterlerinin iç ve dış dünyasına tümüyle hakim olup derinden, fakat o derinlikle okuru boğmadan yazan bir yazar. Üçüncü kitabı olan ve Sel Yayınları’ndan 2018 yılında basılan “Dünyanın Çivisi” kitabında Mutlu’nun üslubunu iyi anlamda basit tutması, öykülerindeki konuların daha fazla öne çıkarak okuru olay akışında tutmasına olanak tanımış. Her öyküde sivrilen bir duygunun bazen kenarından gezinerek, bazense tam göbeğinden akışı sürdüren yazarın, kurgu hakimiyetinin bir okur olarak tam yerinde olduğunu düşünüyorum. “Dünyanın Çivisi” kitabında 5 öykü bulunuyor ve konular tek karakter üzerinden ilerliyor, son öykü olan “Su Üçlemesi”nde ise, aynı konu 3 farklı karakterle akıyor. Açıkçası, olaylar karşısında karakterlerin farklı tutumlarını izlemek oldukça keyif verdi, çünkü aslında her durum bir “karakter meselesi”ni ele alarak, karakterler arası geçişlerdeki duygudurum farkını da yansıtıyor. Ayrıca, Su Üçlemesi’nde ele aldığı konunun özellikle ilk karakterin hikayesiyle olan bağlantısı üzerine de merak yarattığını ve daha uzun olsa okutacak noktaya getirip orada bıraktığını da söyleyebilirim. Kitaptaki en sevdiğim öykü, “Biladerler Birahanesi” oldu. Öykü boyunca karakterle geliştirilen empati duygusuna merak da ekleyerek öykünün sonuna kadar taşıması ve sonunda ise tüm o duyguları olduğu yerde noktalamasının, yazarın okuyucu ile olan ilişkisindeki çizgiyi de hissettirdiğini düşünüyorum. Nihayetinde öyküler, yazarın kaleminden çıkan kadar, fakat bu noktada yazar, bu gerçeği öyle olağan bir serimin ardından hissettiriyor ki, okuyucuya o sonu saygıyla kabul etmek düşüyor.

Dünyanın ÇivisiM. Özgür Mutlu · Sel Yayıncılık · 201882 okunma

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör

Irmak

@irmaksahinoglu·

4yıl

“Bir evi olmalıydı herkesin. Çatısı, duvarları, insanın kendisine benzeyen donanımıyla, kokusu, ışığı, yanan ocağı, tüten bacasıyla bir koruyucu, bir dost, bir sırdaş olan evler.”

Kitabı okudu

Alacaceren Nezihe Meriç

Irmak

@irmaksahinoglu·

4yıl

76 syf.

· Kitabı okudu

7/10 puan verdi

Beğendi

Alacaceren, yazarın kendi sesini de romana dahil ederek baş karakter Bengi’nin hayatından kesitleri, onun gözlemiyle ve onun diliyle okura aktarırken, bir kız çocuğunun, kız kardeşin, annenin, babanın ve dedenin iç dünyasına da okuru davet ediyor. Nezihe Meriç’in 2003 yılında Yapı Kredi Yayınları tarafından basılan romanı Alacaceren'de, Bengi’nin geçmişinden değinilen hatıralar, kısa hikayeler gibi bütünleşip romana dönüşüyor. Yazarın, özellikle bir kız çocuğunun karşılaştığı durumlara göre değişen rollerini ele aldığı noktalar incelikle işlenerek okuyucunun empati duygusunu da güçlendiriyor. Bengi’nin bazen babasının küçük çocuğu, bazen kardeşinin ablası, bazen “ailenin reisi” gibi rollere girip çıkışına, kendi çocukluğundan ziyade, başkalarının onda bıraktığı etkileri yaşayışına okuru tanık ediyor. Genelde karakterin bir gününe giderek o günkü hali, bir hatırayı hatırlatır gibi okura sunan Meriç, Bengi’nin içsesiyle yönlendirdiği okuru onun gözlemlerine doğru bir yolculuğa çıkarıyor. Kitabın sonunda ise Bengi’nin yaşam çabası, dağılan bir aileyi şaşkınlık fakat kabulle tek başına ayakta tutma, tek başına aile olma çabasına dönüşüyor. Yazarın tekniği, alışılagelmiş yazı akışından ziyade, okuyucuya hem yazarın sesini hem de karakterin sesini okutan bir anlayışla ilerlediğinden, romanın bütünlüğünü tüm bu süreç boyunca bozmadan koruması biraz zora koşuyor fakat verdiği duygu yoğunluğundan dolayı yazım tekniği yerine hikaye içeriğine okuyucuyu çekmeyi başarabiliyor.

AlacacerenNezihe Meriç · Yapı Kredi · 2003186 okunma

Geri 13133 İleri

495 öğeden 466 ile 480 arasındakiler gösteriliyor.