Yeniden aramıza karışan bu kadim düşman(belki dost) bu sefer güzel insanlığımızı Sovyet Moskova’sı sokaklarında ziyaret ediyor. Bu sefer amacı belirsizlik içerisinde gibi olsa da yalnız başına da değil ;çok değerli maiyetini de yanında getiriyor. Ve bu güzellik abidesi Bulgakov’un ellerinde daha neşeli, daha eğlenceli bir hal alıyor. Ama sürprizi sadece o yapmıyor. Aramızdan biri, ki Usta oluyor, ona büyük bir hikaye teslim ediyor. Pontius Pilatus’un( Yeruşalim valisi) hüzünlü ,yarım kalmış duygularını barındıran, bu duyguların müsebbibi ve muhatabı olan İeşua (İsa) arasındaki hikayesi… Üslup olarak post-modern anlatıya yakın olsa da klasik dönmeden de izler taşımakta olan romanımız, maalesef ki eksik kalmıştır. Öyleki bunu kitap bittiğinde çok iyi hissediyorsunuz. Sanki yazılacak şeyler kalmış ve bu hikaye biraz daha bizi kendisinde sürükleyebilir gibidir. Her şeyden evvel birazcık Hristiyan anlatısı(İncil okuması güzel olur) bir de Faust okunmuş ise bu kitabı okuyan kişi epey eğlenir. Tabii Sovyet Rusya’sı bilenler de keyif alacaktır. Not: Bu Ruslar balo işini biliyor abi…
Alıntı(benim için en anlamlı yer): Işığı hak etmedi, huzuru hak etti,-dedi Levi hüzünlü bir ses ile. (S.459)
