Yabancı bir ülkede yaşamanın birinci icabı insanın en aşina olduğu şeye, ismine yabancılaşmasıdır.
Telaffuzla oynamak, hailleri atmak, sesleri değiştirmek, eğer zorsa isim yerine geçebilecek en yakın seçeneği aramak, eğer birden fazla ismin varsa, buralılara hitap etmeyecek, uymayacak olan ismi tamamen dışarda tutmak...
Yabancı, isminin bir ya da birçok bölümü gölgede kalan insandır.
Sayfa 4Kitabı okudu
Sadi anlatıyordu;
Henüz toy bir delikanlı idim.Şiraz'da bir kızı sevmiştim oda bana karşı ilgisiz değildi.Birkaç kez de buluşup konuştuk.Sonra araya ayrılık girdi.Ben gurbetlere gittim.On yıl onun aşkıyla coşup taştım,hasretiyle yanıp kavruldum.Nihayet yurduma geri döndüğüm vakit ilk işim onu aramak oldu.Beni görür görmez başladı siteme:
A Sadi!Meğer ne kadar vefasızmışsın!Bunca yıl geçti aradan ne bir haber, ne bir mektup?
Ona dedim ki:
Ey sevgisi kalbimde yer edinen selvi boylu!..Sen yüzünü görme bahtiyarlığından ben mahrum iken, o şerefi postacıya mı bağışlasaydım?
-derkenar- sevdiğini başkasından kıskanan biri
Sadî anlatıyordu:
"Henüz toy bir delikanlı idim. Siraz'da bir kızı sevmiştim. O da bana karşı ilgisiz değildi. Birkaç kez de buluşup konuştuk. Sonra araya ayrılık girdi. Ben gurbetlere gittim. On yıl onun aşkıyla coşup taştım, hasretiyle yanıp kavruldum. Nihayet yurduma geri döndüğüm vakit ilk işim onu aramak oldu. Beni görür görmez başladı siteme:
"A Sadî! Meğer ne kadar vefasızmışsın!..Bunca yıl geçti aradan, ne bir haber, ne bir mektup?!.."
Ona dedim ki:
"Ey sevgisi kalbimde yer edinen selvi boylu!..Senin yüzünü görme bahtiyarlığından ben mahrum iken, o şerefi postacıya mı bağışlasaydım?!.."