Asya’nın bozkırlarında ordular düşüyor peşime
Yığılıp kalmışım bu Anadolu toprağına Sitare
Adam akıllı yorulmuşum
Ellerin böyle olmamalıydı
Ellerine acıyorum
Ve kim bilir kaç zamandan beridir kalbimi öğütlüyorum
Durup durup ıssız yerlerde
“güçlü ol ey kalbim, güçlü ol
Daha çok işimiz var” diyorum
Bu azgın kalabalıkta seni tam duyamıyorum
Gözlerin mi daha sıcak gülüyor
Yoksa dudakların mı anlayamıyorum
Uzun yollardan geldik - Yarmavadi'den, sizin deyiminizle Îmladris'ten çıkıp geldik." Bu noktada Faramir hayret ederek dikkat kesildi. "Yedi yol arkadaşımız vardı: Birini Moria'da kaybettik, diğerlerini de Rauros'un üzerindeki Parth Galen'de: ikisi benim cinsimdendi; bir cüce vardı, bir Elf, iki de insan, insanlar
Deliriyorum Tiremens
Dün ne güzeldi gün
Dün bir düğün
Vapurun bacasında bir zambak açmış
Kulağımın zarında bir sümbül
Tırnaklarım hepsi papatya
Ayaklarımla geziniyorum dünyayı
Ayaklarım ki manolya
Uzun bir mavi bu Boğaz
Çıkı çıkıveriyor her yerden
Sanki milletçe işimiz
Bir sandalı denize indirmek
Ben övmüyorum hiçbir şeyi
Ağaç elmasıyla öğünüyor
Bir mevlit sanki Hatice
Giyinmiş sırmakeşe gidiyor
Bu kadar güzel olmamalıydı yeryüzü
Dayanamıyorum dayanamıyorum
Şıp dedi güneşin ilk gözyaşı
Şıp dedi damladı denize
Beni tutmayın artık tutmayın
Ve kızaran kızaran tomatlar
N'olur beni unutmayın
Benim karım Hale olacaktı
Ölmüş ve ressam bir kadın
"Legolas haklı, dedi Aragorn sakin sakin. "Yaşlı bir adama habersizce, meydan okumadan, bu şekilde vuramayız, ne kadar korku ve kuşku içinde olsak da. izle ve bekle!"
Tam o sırada yaşlı adam adımlarını sıklaştırarak şaşırtıcı bir hızla taş duvarın dibine geldi. Sonra onlar kıpırdamadan durmuş aşağıya bakarken o da aniden yukarı
Montag duraksadı. "Ne... Hep böyle miydi? İtfaiye binası, işimiz? Yani, şey, evvel zaman içinde..."
"Evvel zaman içinde mi!" dedi Beatty. "Bu ne biçim laf?"
Montag içinden Kendini ele vereceksin, geri zekalı, dedi kendine.
Sayfa 48 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
Biz, kendi yaşamımıza gereken biçimi vermek zorundayız. Bu oldum olası boyumuzun borcudur ve bunun altından kalkabilecek gücümüz vardır. Biz eylemlerimizin efendisiyiz. Yeni bir şey mi yaratılacak ya da eski bir şeyin yerine yeni bir şey mi koyulacaktır, bu yalnızca bizim işimiz.
Sayfa 30
İnsan, ‘Neyse o olmayı’ reddeden tek yaratıktır.
Savaş demek kadınlara, çocuklara saldırmak demek değildir. Savaş demek güvenli bölge ilan ettiğin yeri katliam alanına çevirmek demek değildir. Bu yaptıkları din, toprak savaşı değil, bunun adı savaş değildir bu bir insanlık suçudur. Ve hepimizin gözleri önünde insanlık ölmüştür😔😔
Bir anne savaşta ölen çocuğunun başında Allah işini kolaylaştırsın diyor. O günahsız yavrunun ne zorluğu olabilir ki öldükten sonra. Ama ölmeden önce ona bu acıyı yaşatanlar yaşayacak asıl zorluğu.
O günahsızlar şehit ama ya biz?bizim bu sessizlikle işimiz nasıl kolay olur? Onlar bizden hesap sorduklarında biz ne cevap vereceğiz onlara?
Bu şekilde sınanarak ne tür bir iyilik yapıyorum kendime?
-Söyleyeyim...
Hata ile yapsam da ödevimi ;
Yaşamanın anlamını üzerimde deniyorum.
Ve bunun bedelini ödemeye hazırım.
Çünkü, bu şekilde yaşamak daha derin gibi geliyor bana...
Daha çok 'insan' hissediyorum.
Bu benim seçimim...
Aşıklar, gerçek sevgiye doydu!!
Ama anlamadınız; bedenle işimiz yok aslında.
-Hislere de dokun biraz...-
Bizi çürüten,bu mantık ile yaşamak.
Çünkü ruhu olan bir varlık çürümez, ölmez.
Ölümü öldürmenin de bir formülü...
Bunu siz de biliyorsunuz
Ama bunu bilseniz de o çaba yok mu?
Hayır, ben bu kaos ile el sıkışamam.
Siz aynı kaos ile istediğiniz kadar anlaşabilirsiniz.
Ey duvarlar!!! biz neden sıkıldık siz'den?
Kendimden utanıyorum...
Yanmış kül olmuş cesetler, parçalanmış kafası kopmuş bebekler, sağa sola saçılmış organlar...
İsrail bugün güvenli bölge ilan edilen çadırkenti vurmuş. Ben artık ne diyeceğimi bilmiyorum. Bir şey demek de istemiyorum. Bir şey yapmak istiyorum. Artık sesimiz çıksın. Artık durduralım şu iğrenç mahlukları...Ben artık yumruğumu sıkmaktan yoruldum. Vallahi... Billahi...Kendimden utanıyorum.
Ben bu pasiflikten, elimden bir şey gelmemesinden, tembelliğimden, ikiyüzlülükten, nefsime uymaktan, olanları sadece izlemekten yoruldum. Ben bu acizlikten yoruldum. Kendimden yoruldum...
Şu saatten sonra daha farklı çalışmak istiyorum. Daha fazla çalışmak, severek çalışmak, yorularak çalışmak...Artık çekinmek istemiyorum. Bunun hesabı bana bize sorulacak. Ben bu çetin hesabı bu halde kaldıramam. Halimi değiştireceğim inşallah.
“Onlar sizde sertlik ve üstün gayret görsünler. Bilin ki, Allah (kötülükten ve adaletsizlikten) sakınıp korunanlarla beraberdir”
(Tevbe, 123)
Ben yatmaya gidiyorum. Evet yatmaya... Çünkü yarına çok işimiz var...