Gabrielle hayatında gördüğü erotik rüyaları tek elinin
parmaklarıyla sayabilirdi ama bugüne kadar böylesine
ateşli - ve gerçekçi - bir tutku ziyafeti yaşadığını hatırlamıyordu. Üstelik bu ziyafetinin başkahramanı, hayali Lucan Thorne’du. Erkeğin nefesi gecenin içinden gelen bir
esinti gibi, yatak odasının açık penceresinden içeriye girerek teninde dolaşmıştı. Volkanik bir kayanın siyahlığında olan saçları, yatağının üzerindeki tavandan gökyüzüne açılan pencereyi sarmalamış, gümüşi gözleriyle ay ışığının solgun parlaklığında gecesini aydınlatmıştı. Elleri ipekten bağlar oluşturmuş, el ve ayak bileklerine dolanıp, vücudunu erkeğe sunarken onu sımsıkı tutmuşlardı.
Ağzı, saf kordan oluşmuş bir ateş gibi vücudunun her
milimetresini dağlamış, onu görünmeyen bir alev gibi
sarmıştı. Rüyasında ona yasemin diye seslenmiş ve bu
kelimenin yumuşakça fısıldanması, ıslak etinin üzerinde
titreşmiş ve erkeğin sıcak nefesi, bacaklarının arasını harekete geçirmişti.
Sayfa 61
Genç kadın derin bir iç çekmeyle ona sokuldu. “Geri
geleceğini biliyordum.”
“Biliyor muydun?”
“Hım m -hım m .” Genzinden gelen bu mırıldanma, boğuk ve erotikti. Aklı rüyalarının ağına takılı kalmıştı, gözleriyse hâlâ kapalıydı. “Geri gelmeni istedim.”
Bu sözler üzerine Lucan gülümseyerek parmaklarını
genç kadının kaşlarının üzerinde
Sayfa 57
Islak kaldırımlarda adını tekrarlayarak yürüyeceğim , her geçene seni soracağım. Beni deli sanacaklar , tuhaf tuhaf bakacaklar yüzüme. Seni arayışımın nedenini kimse anlamayacak. Bilmiyorlar ki ben sensiz yapamam. Bulduğum tek şeysin yeryüzünde. Güzel olan , iyi olan , eşsiz olan tek şeysin.
Sayfa 231 - Everest yayınlarıKitabı okudu
Özgürlük , ıslak orman kokuyordu .
Hafif bir meltem ıslak toprağın , mantarların , yosunların tatlı kokusunu burnuna getirdi ve bir an tadını çıkarmak için gözlerini kapattı .
Günler, durmak bilmeyen köhne bir atlıkarıncanın için de nefes almaya çalışarak geçiyor. Dünya dönüyor, kuşlar ötüyor, ağaçlar çiçekleniyor, çocuklar sokaklarda neşeyle koşturuyor, fırınlardan ekmek, topraktan ıslak çimen kokusu yayılıyor, ama ben yokluğundan başka hiçbir şeyin farkına varamıyorum. Yokluğun, var olan her şeyin içine doluyor. Sonra gariptir, var olan her şey yokluğunun şeklini alıyor.
Sayfa 107 - pamuk babaannem'e
Olağanüstü bir şeyler olsa gerek, zavallı, evsiz barksız, kimsesiz çocuk!”
“Konuşmasına bakılırsa cahil bir kız değil. Hem sözleri, hem de konuşması pek kibardı. Sırtından çıkan giysiler de, çamurlu, ıslak olmasına karşın, az giyilmiş, iyi şeyler.”
