Paltomu aldım sırtıma.
Islanmış ,sökük, nice yağmurların delip geçtiği paltomu. Islak kaldırımlar da yürüdüm saatlerce her sokak her adım seni aratır, fakat bir izini vermezdi . Bir hatıra mısın aklım da, bir anı oturup bir kaç satır yazmak, bir kaç kelam dökmek istedim satırlarıma. Ellerim titredi sana olan özlemim satırlar boyu ağlattı, bütün yazdıklarım boşa gitmiş, akan yaşlar tüm mürekkebi akıtmış, yazdıklarım silinmiş. Buruşturdum döktüğüm özlemi, çöpe attım, aklımın mezarlığın da en güzel tabutu sana ayırdım, papatyalarla bezedim, naaşını şiirlerle uğurladım senin,
sen ölürken beni de götürdün. Bu beden ruhsuz, fani bir beden, içi boş, duygusuz, hissiz bir sokak köpeği kadar kimsesiz....
Bir seni, hâlâ.
Gülleri sarı severim, toprağı ıslak.
Türküleri yanık, şiirleri hoyrat!
Havayı nemsiz, çayı demsiz.
Bir seni olduğun gibi,
Bir seni her şeye rağmen.
Bir seni, hâlâ.
Ümit Yaşar Oğuzcan
Gülümseyerek koltuğumda kayarak yanağına doğru fi
sıldadım. “Ne düşünüyorsun?"
"Sormak zorunda mısın?”
“Belki senden duymak istiyorumdur.”
Sara yutkundu. “Yapacak mıyız?" Sesinde bir ihtiyaç
vardı. Sanki acı çekiyordu. Bu sesi daha önce Black Heart'ta
da duymuştum.
“Belki her şeyi yapamayacağız, Çiçek.” Parmaklarım
biraz daha yukarı çıktı. Çamaşırının ince dantelini kenara
çektim, cinsel organının yumuşak tenine ulaşabiliyordum.
"Hâlâ islak mısın?”
Sara yutkunarak dudaklarını yaladı. “Evet."
Parmağımı içine soktum. “Seni nasıl becerdiğimi hisse
debiliyor musun? Beni hâlâ hissedebiliyor musun?” Parma
ğımı daha derine soktum. Sara soluksuz kalmıştı, aralanan
yumuşak dudakları loş ışıkta parlıyordu.
“Bizi gören olabilir." Sara başını koltuğa dayayıp titreyen
gözlerini kapattı. İkinci parmağımı da içine sokup iyice itti
ğimde konuşamaz olmuştu. Bu kadar soluksuz kalışı, aniden
kendini kaybetmesi beni gülümsetmişti.
Sayfa 78
GİTTİ GELMEZ BİR DAHA
Bir melul bakışta solmuştu penceremde
Bunca yıl gelmedikten sonra yarama kim ışık tutacaktı
Bir gülüşün kalmış şu ıslak sokaklarda
Kahkahalara boğulurken kaybetmişim seni
Hangi mehtap vurdu da denize yüzümü solduracak
Ne haber var ne de bir umut “hadi gelde çıldırma”
Bir hatıran ve anıların kalmış sadece senden geriye kalan
Birde kulaklarımda
Islak bir yürektir bende karanfil
Ruhum, kokusunun dilencisidir.
Kondopuli'den Mondros'a. Uzak değil.
Yine de uzun bir yolculuk.
Yağmur altındaki kamyon. Islak camın arkasında çiçek bozuğu manzaralar -badem ağaçları, bir ev, ikinci bir ev, baca, sırılsıklam koyunlar, okul çantası taşıyan el ele iki çocuk- çocuk görmeyeli çok olmuştu. Vardık.
Elimi sıkan ellerin tümü birer yemindi, yağmurun silemeyeceği.
Sayfa 31 - Türkiye İş Bankası Yayınları
