Bazen nefsimiz düşmandan bile büyük tehdit haline gelir..
Sayfa 65 - Doğan KitapKitabı okuyor
Ateş de benim, su da... Sinesine saran ve kahredenim..
Sayfa 63 - Doğan KitapKitabı okuyor
Zaman... Ah sen ki dünyanın en korkunç tek kelimelik masalısın. Sen ne yaman savaşçı, ne müşfik bir âşıksın. Zaman sen ne kadar amansız ve apansızsın... Dert ve de dermansın sen..
Sayfa 63 - Doğan KitapKitabı okuyor
Bir korku tünelinden geçip İstanbul'a gidiyorum. Anladım. çözdüm senin dilini. Sen zamansın ve üzerimizden akıp geçensin. Vücudumuzdaki bitmeyen morluklarsın, yolumuzdaki zorluklarsın, bakışlarımızdaki yorgunluklarsın, dans edemeyişimiz, susturulmuş şarkılarımızın içinde kaybolduğu kapkara bir dehlizsin sen..
Sayfa 63 - Doğan KitapKitabı okuyor
Zaman, derin bir yara iziydi. Sürekli sinemizde deşilen ve asla kanı durmayan bir yaradan artakalan sızıydı..
Sayfa 62 - Doğan KitapKitabı okuyor
"Yanağımı okşayan bu korkak damla, hayatın ta kendisi aslında. Ağlamak da bir hareket değil mi? Yanağımdan süzülen ve ateş gibi yanan o ürkek damla şimdi toprağa düşmedi mi Suzan, döllemedin mi toprağı şimdi sen?"
"Kızım kalk ve büyü artık" diye fısıldadı sinemdeki ses "Çok yolumuz var, çok işimiz var. Yaşayacağız şimdi."
Doğruldum. Bir daha ölmek için yaşayacaktım şimdi. Anlıyordum ki korku tüneli hırpalanmış gövdemdi..
Sayfa 57 - Doğan KitapKitabı okuyor
Sol gözümün pınarından bir damla süzülüp yanağımı kavurarak toprağa kavuştu. Hareket ettiğim için ölmediğimi anladım. Ben ağlayarak dirildim o gece..
Sayfa 57 - Doğan KitapKitabı okuyor
Hatırladım. Zamanı gördüm birden. Hatırlamak zamanı görmektir..
Sayfa 57 - Doğan KitapKitabı okuyor
"Bir damla yaş bahşet toprağa ve can, evine dönsün. Bizim hikâyemize kimse sahip çıkmaz yoksa. Solup gideriz zamanın gaddar yatağında. Bir damla ağla, yan ve birlikte yunalım ve birlikte yanalım. O gözyaşı hikâyemizin tohumu olsun. Haydi ne olur!"
Dedim, "Benim hikâyem hiç yazılmadı ki bitsin.."
Sayfa 56 - Doğan KitapKitabı okuyor
"Bizim hikâyemiz de yazılmayıversin. O son dans da oynanmayıversin. Müziğimiz çoktan sustu. Hangi susuşa dans edilir ki?"
Sayfa 56 - Doğan KitapKitabı okuyor
"Lütfen doğrul çocuğum. Unutma sen acıyla doğuruldun, acıyla doğrul.."
Sayfa 55 - Doğan KitapKitabı okuyor
"Bu kadar çabuk büyümek kimin, ne işine yarar ki?"
Sayfa 55 - Doğan KitapKitabı okuyor
"Toprak kadar yorgunum.."
Sayfa 55 - Doğan KitapKitabı okuyor
"Üzerime karanlığı örtün ve susun artık. Bu hayatın son dansı sessizce kendi koynuna uzanıp kendinden pişman olmaktır; evet olmaktan pişman olmak.."
Sayfa 54 - Doğan KitapKitabı okuyor
Sığırcıkların son sesi dedi: "Artık kanadın yok güzel kız, şimdi kanatsız uçmayı öğrenme zamanıdır, doğrul."
Dedim, "Ruhuma yuvalık edemeyecek kadar yaralandı bedenim. Bunca derin yara birleşince bir ölüm eder artık, siz gidin, beni beklemeyin.."
Sayfa 54 - Doğan KitapKitabı okuyor