Ekrem
@ismailekrem
87 okur puanı
Ocak 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ne olduğunu söyleyebilen her insan, kendi çapında Roma imparatorudur. Fena unvan değil doğrusu; insan olmak, kendini var etmesini bilmektir.
Tahlil etmek, yabancılaşmaktır.
Öyle duyumlar vardır ki aslında birer uykudurlar; bir sis tabakası gibi aklımızı tamamen işgal eder, düşünmemize de, hareket etmemize de engel olur, varlığımızı açıkça sürdürmemize izin vermezler.
Okur Takip Önerileri
Benimde.
Bugün, sık sık yaptığım gibi düş kurdum, hayatımın tinsel tarafı büyük oranda bu amaçsız ve değersiz düşlerden oluşur.
Bütün bunlar gelip geçiyor ve hiçbiri bana hiçbir şey ifade etmiyor, hepsi yazgıma yabancı – hatta kendi yazgılarına bile yabancı: bilinçdışına ait şeylerden, insanın başına tuğla düşünce rasgele salladığı küfürlerden, bilinmeyen seslerin uzaklardaki yankılarından oluşan bir karışım – kolektif varoluş salatası.
Böyle bakınca pek çok hasta mağdur olmamış mıdır?
Psikanaliz ve psikiyatri çevrelerinde korkuyla ve korkuyu ortaya çıkaran koşullarla ilgili yanlış varsayımlar bulunmaktadır. Bunların, hastalarımızın kaygıları ve korkularını anlama kabiliyetimiz üzerinde olumsuz etkileri olmuştur.
Sessizlik ve Depresif Çömeliş
Diğer araştırmacılar yavru maymunları çok daha uzun süreli (6 günden 4 haftaya uzayabilen) ayrılıklara maruz bırakmışlardı. Bütün gözlemciler domuz kuyruklu ve alyanaklı maymunların ayrılıktan hemen sonraki 24 saat içerisinde aşırı bir huzursuzluk sonra da yaklaşık 1 hafta biraz daha fazla süren bir sessizlik dönemi geçirdiğini belirtmiştir. Bu sessizlik döneminde yavrular çok az oyun oynamış ya da etkinlik göstermiş daha ziyade depresif bir şekilde çömelerek oturmuşlardır.
En bayağı varlıklara sevgiyle yaklaşan, merhameti sadece diğer insanlara değil en aciz varlıklara da uzanan, Tanrıyı andıran anlayışıyla güneş sisteminin hareketlerine ve yapısına nüfuz eden bütün soylu nitelikleri haiz insan, bu yüce güçlerine rağmen halen bedeninde aşağı soyunun damgasını taşır.
CHARLES DARWİN 1871)
William James'in (1890) "bebeklikte dehşetin en büyük kaynağı yalnızlıktır" ifadesi de oldukça dikkat çekicidir.
Gördüğümüz gibi, benzer durumlarda kimlik “talan olur.” Judith şöyle der: “hiçbir şey hissetmiyorum, hiç, her şeyimi yitirdim; önceleri neşeliydim, sevinçliydim, dostlarım vardı, haftada üç kez koşuyordum, tatile gitmeyi seviyordum, artık hiçbir şeyim yok, hiçbir şeyi arzulamıyorum, neyi sevdiğimi bilmiyorum; arkadaşlarım onları terk etmiş olduğum için bana kızıyor olmalılar: tam bir boşluk.”
değerler, ilkeler kazınmıştı. Bizler mikro canavarlar mıyız?
Oldukça geleneksel bir burjuva aileden geldiğimden evliliğin sonsuza dek sürdüğü fikrine alışkındım. Daha çocukluktan itibaren kafama değerler, ilkeler kazınmıştı... ama her şey kötüye giderken bunun pek anlamı yoktur ve anlayışsızlık ilişkiyi kangren eder.
Daimi bir gösteri sahnesi olarak tahayyül edilen toplumun çağdaş kültürü -görünme, taklit kültürü- isterik sayısındaki bu artışı beslemektedir.
Tartışma, otorite kırıcı olarak algılanıyor.
Tartışma, ne için olursa olsun, kaçınılmazdır. Çatışmasızlık bir yanılsamayı temsil eder; çatışma fobisinin, yüzeysel anlaşmayla derinden tahrip olmuş ilişki üzerinde yıkıcı etkileri vardır.
Sevginin yetmediği yerler varmış demek ki.
...sanki sevmek her zaman her konuda anlaşmayı gerektirirmiş gibi.
Öteki'nin Benden çalacağı şeyler varmış. Düşmanlık.
Bir yandan, hepimiz birbirimize benzer hale geliyoruz, androjin oluyoruz, diğer yandan kronik bir benmerkezciliğe doğru evriliyor, yalnızca kendimize bakıyoruz, ötekinden bizi tatmin edecek hazineler beklerken sonuçta öteki giderek önemsizleşiyor.