"O İsmet Özel
Şair
Kırk Yaşında
Her şey o yaşarken oldu
Bunu bilsin insanlar..."
İsmet Özel'in kırk yaş şiirlerini barındırıyor kitap. Felsefik, tinsel, teolojik ve poetik. Kitap beni mest etti. İçerik, şiirler, görselleştirmeler harika. Ils Sont Eux, Üç Frenk Havası, Muşta Bir Güz İçin Prelüdler ve Mataramda Tuzlu Su şiirlerinin kısa metraj bir filmleri çekilirse harika olacağını düşündüm. Özellikle de Ils Sont Eux sinematografik bir şiir. Umarım bir gün film haline gelir
İsmet Özel okurlarına bu kitabı mutlaka tavsiye ederim. Okunası ve evde bulundurulası..
Bilim olmadan önce şiir vardı, sanat vardı. Daha Psikianaliz yaranmamıştı, Freud bile doğmamıştı o zamanlar. Ama şairler vardı.
İsmet Özel de o şairlerdendir ki, her satırında, her cümlesinde sanki kelimeler özenle, tek tek seçilmiştir. Şair için pek zor olmamış olsa gerek bu. Hep sanatçıların; ressamların, şairlerin, yazarların gözünden dünyayı
Mahfel Dergisi şairlerinden Ahmet Özdemir, "Avrel" isimli kitabında yer alan bir şiirinde "durma, bana bozgunundaki şehri anlat!" demektedir. Muhammed Münzevî'nin şehre bodoslama girişi, böylesine bir anlatı mıdır?
Bodoslama girdiği şehir, onun bozgunundaki şehir midir?
Bunun cevabı, onun kitabında iki bölüme ayrılan şiirlerinde saklıdır. Şehre varır şair ve barkodlu binalar avuçlarına batmaktadır. Ancak kitabın devamında yer alan şiirlerde kendisine şu telkinin verildiğini duyar: "Bana dediler, şehri tanımazsan, şair olamazsın."
Bu sözü zihnine kazıyarak yazmıştır her şiirini Münzevî, harflerini harp bilerek kendisiyle hep savaşmış ve her şiirinde kendisiyle savaşından galip çıkmıştır.
Söylediklerim bu yana, Münzevî'nin şiirleri, kendi zihninin, genelde de kendi dünyasının bir dışa vurumudur. Onun şiirlerini okurken telmihlere dikkat etmek, kullandığı kelimelere kulak kesilmek önemlidir. Zira bu kelimeler, bu telmihlere verilen dikkat, onun zihnine dokunmak demektir. "Kışın Bittiği"nde onun Ülkü Tamer'le kurduğu bağı görmek, Dört Darabesk Havası'nda İsmet Özel'in" Üç Frenk Havası"nı anımsamak gibi.. Daha da derinlere inildiğinde bazı dizelere bile sızmıştır bu küçük telmihler ve bu telmihler, kendisini izlemeye doğru el uzatır.
Sözün kısası,"Şehre Bodoslama", Münzevî'nin büyütüp beslediği ve edebiyat camiasına kazandırdığı bir çocuk. Öyle bir çocuk ki, her çocuk gibi ilgi bekleyen ve bu ilginin karşılığını almak isteyen. Bana da, bize de okuru bol, üzerine düşüneni, konuşanı bol olsun, demek düşer ve sözlerimi burada sonlandırmak isterim.
Celladıma Gülümserken (Çektirdiğim Son Resmin Arkasındaki Satırlar)
“Celladıma Gülümserken Çektirdiğim Son Resmin Arkasındaki Satırlar
Dişlerimiz Arasındaki Ceset
Mataramda Tuzlu Su
Jazz
Ils Sont Eux
Üç Frenk Havası” kitap şiirlerinden oluşuyor.
Şiire alanına iliskin cok bilgi sahibi olmadiğımdan şiirlere iliskin cok birsey söyleyemeyeceğim.
KARDEŞİMSİN MARCOVALDO!
şehrin insanı, şehrin
kaypak ilgilerin insanı, zarif ihanetlerin
azıcık gece alayım yanıma yalnız
serçelerin uykusuna yetecek kadar gece
1984 basımı bu kitapta, iddialı bir kapak yazısıyla başlarken aslında bu esere İsmet Özel ve Şiirlerinden soğur muyum yoksa soğumaz mıyım diye düşünerek başladım. Bu konu benim için oldukça önemliydi. Çünkü şairler benim gözümde siyasetleri yahut fikirleri gibi bir ayrımın yanı sıra daha çok ve mantığa uygun olarak ‘Para’ için mi yoksa ‘Şiir’ için mi yazıyor, mantığına göre okurum.
Kitap oldukça kısa. Hani bir yürüyüşe çıksanız, yürüyüş yoluna çıkmadan da bitirebilirsiniz. Kitaptaki şiirleri: “Celladıma Gülümserken Çektirdiğim Son Resmin Arkasındaki Satırlar, Dişlerimiz Arasındaki Ceset, Mataramda Tuzlu Su, Jazz, Ils Sont Eux ve Üç Frenk Havası” şeklinde sıralayabiliriz.
Gene istediğim tadı alamadığım ve karar veremediğim bir kitapçık oldu. Her neyse, öyle canım sıkıldı birkaç şiir okuyayım da canım başka şeylere sıkılsın derseniz tam sizlik kitap. İyi okumalar dilerim..