Bir Mustafa Kutlu klâsiği daha tadı damağımda kalarak bitti. Kutlu'nun hikâyeleri beni her zaman geçmişin tozlu sayfalarında dolaştırır bu çağa ait olmadığım hissini kuvvetlendirir. Dostluk, aşk, gerçek müslümanlık, komşuluk, arkadaşlık, kardeşlik, derttaşlık gibi günümüzde içini boşalttığımız, mazide kalmış değerleri bize hatırlattığı için de ayrı seviyorum sanırım. Bugün bir gazetede gördüm hikaye yazmayi bırakıyormuş. Umarım yalan haberdir...
