Ama kalabalığın tutsağı olmuşuz, kalabalık yürüyor, biz yürüyoruz; biz bu başı sonu olmayan dev kırkayağın ayaklarından başka bir şey değiliz artık. Umut öldükten sonra yürümek niye? Yaşamak niye? Niçin?
''Ben mutlu değilim,'' dedi Gomez. ''Ve bütün sevdiklerim, dostlarım bütün kendi insanlarım kurşuna dizilmiş, öldürülmüş, hapse atılmışken mutlu olmayı deneyecek olursam, dünyanın en aşağılık, en adi adamıyım demektir.''