Daha çok kişiyle ve daha az çalışma süresiyle aynı miktarda üretim yapılabilir olmasına karşın, işsiz kalmaktan korkan insanlar, ailesinden ve kendinden çaldığı en değerli şeylerini, zamanlarını, çalışmak için harcamak zorunda kalıyorlardı. Böylece, işsizlik, iki kuşu birden vuran sihirli bir taş haline geliyordu. Hem çalışanları, işsizlik canavarıyla korkutup kötü çalışma koşullarına ikna ediyor hemde daha az işçiyi daha uzun süre çalıştırarak daha az maliyetle üretim yapılmasını sağlıyordu.