"Neden geri döndüğümü sana söyledi," dedi. "İnsan olduğu mu hatırladım ve biri bana sarılsın istedim."
"Tek neden bu mu?" Güldüm, gülüşüm diyordum ama karşılık vermedi. "Tek neden bu değil."
"Keşke tek neden bu olsaydı ama değil işte."
"O halde diğer neden ne?"
"Diğer neden..." diye mırıldandığında onu incelediğimi fark etti ve yavaşça yüzünü döndü. "Benim bir türlü akıllanmayıp, dönüp dönüp yine sana gelmek istemem. Diğer neden, benim bu yetmeyen kalbimin seni özlemesi. Diğer neden, bana ne yaparsan yap, sana ihtiyacımın olması. Diğer neden ne, biliyor musun, Minel? Benim kendimden bile vazgeçip senden vazgeçmeyişim."
Sayfa 368 - İNDİGO YAYINEVİ
suretimde raks ediyor güneş ışığı*
neyim bilmem ki,
bir sürgünün solmuş ve çatlak dudaklarıyım belki
gömülü yatan saraylar ortasında
rastgele kıvranışlarla şüphelere sokulan
kendini soruların çeşmesinden akıtan
kendini israf eden
kuraklaşmış, niçinsiz bir avuç rü'ya için
kırlangıçların bir vaadi olduğuna inananların bileklerinde, bir zincir olup
sonra yaş hakka
YAŞAMA SEVİNCİ
Yaşama sevinci nedir deseler? Bir dünya dolusu madde geçer aklımızdan. Ama ben diyorum ki: herkes birincil ihtiyacına göre sever hayatı. Mesela bir çocuk acıktı, markete gitme, yahut anne mutfağında yeni pişmiş tarçınlı cevizli kek onun yaşama sevinci, bir asker baba ocağında, kavuşma sevinci, hapsolunduktan sonra gökyüzüne bakma
"Neden geri döndüğümü sana söyledim," dedi. "Insan olduğu mu hatırladım ve biri bana sarılsın istedim."
"Tek neden bu mu?" Güldüm, gülüşüm miyordum ama karşılık vermedi. "Tek neden bu değil,"
"Keşke tek neden bu olsaydı ama değil işte."
"O halde diğer neden ne?"
"Diğer neden..." diye mırıldandığında onu incelediğimi fark etti ve yavaşça yüzünü döndü. "Benim bir türlü akıllanmayıp, dönüp dönüp yine sana gelmek istemem. Diğer neden, benim bu yetmeyen kalbimin seni özlemesi. Diğer neden, bana ne ya parsan yap, sana ihtiyacımın olması. Diğer neden ne, biliyor musun, Minel? Benim kendimden bile vazgeçip senden vazgeçmeyişim."
Sayfa 368Kitabı okudu
Sonun Sonsuzluğu
i.
acı, bir ırmak gibi
doluyor yüreğime
bardaktan boşanırcasına ağlamak istiyorum
beni artık ne çiçekler
ne çocuklar kurtarır
ne de o her gün
Sayfa 287 - KırmızıKedi YayıneviKitabı okudu
Eski Günlerdi
Eski günlerdi, evlat
Yürek ile gülünürdü
ve gülünürdü gözlerle;
oysa yalnız dişleriyle gülüyorlar artık,
aranırken gölgemin peşinden
buza kesmiş gözleri.
Öyle zamanlar da vardı elbet