KARAKTER RENKLERİ: SARI
Ailemi oluşturan her birey onlarca travma yaşatmalarına rağmen musmutlu hayatlarında keyiflerine bakıyorlar,arkada kalıp tüm bunlarla boğuşup, mücadele eden benim..Kimi zaman dalga konularına alet oluyorum,kimi zaman aman Fatma da çok abartıyor moduna giriyorlar..Bir de her şeyi yapıp ettikten sonra af dileyenler oluyor..Karma herkese bir gün uğruyor işte..Tüm bu dengesizliklerin içinde dengemi korumaya,akıl sağlığımla baş etmeye çalışıyorum.Bir yandan her şey yolunda giderken bir yandan bu hislerin asla geçmeyecek olması beni çok kırıyor.Gerçekten mutlu ve dinginim, artık eskisi gibi günlük yazmıyorum,oradan anladım.Her kötü şeyden sonra hayatımda müthiş güzel şeyler oluyor,o yüzden bir sınavın içinde olduğumu ve bunun öğrenene kadar tekrar edileceğini kavradım.Öğrenmeye çalışıyorum, mümkün olduğunca çabuk..Ama bazen insan düşünmüyor da değil ben bu insanlara ne kötülük yaptım ki beni böyle yerden yere vurdular diye..Umarım bir gün kötülüklerine karşılık teşekkür edebileceğim bir hayatım olur..İnanıyorum..İnanmasam ölürdüm zaten..
Koca bir ah taşıyorum geçen yıllarımdan, koca bir yük… Sevdiğini kaybetmekten büyük acıyla geçen yıllarda unutulmayan (unutulamayan) hatıralarla dolu koyu renkle yazılmış yazgımla yaşama uğraşı işte benimkisi. Hayatım yüreğim sızlarken mutlu bir yuva izleyişim bir kaç arkadaş arkadaşın çaldığı benim nefret ettiğim 4 5 dakikalık şarkılardan ibaret işte.
Çocukluk travması
Sigarayı bırakamıyorum, bağımlıyım, çok denedim ama olmuyor, imkansız vs. diyenler bana hikaye anlatmayın. Sigara bağımlılığı da bir şey mi? Siz hiç emzik bağımlısı oldunuz mu? Üstelik bu bağımlılığınızdan cebren ve hile ile koparıldınız mı?
Füsun Genç… Ben bir bağımlıydım. Emzik bağımlısı… Tam beş yıl, dört ay, 23 gün emdim. Hayatımın en acı ve
Seçimler , sonuçlar
Aşkı yüzünden 33 yıl akıl hastanesinde kalan kadın sanatçı heykeltraş
CAMILLE RODIN’E duyduğu sonsuz AŞK...
Onun hikâyesi aslında 19 yaşındaki kız öğrenciyle, 43 yaşındaki öğretmeni arasında, yakan cazibe, önüne geçilemeyen aşk, bitmek bilmeyen tutkuyla sonu gelmez takıntılar ortasında, akıl hastanesinde biten bir öyküdür...
Fransa’da hali
İlk Yazılı Metnimdir Hayatım
Kelimenin ucunda dilim, öteye varsa kursakta kalacak bazıları,
Sinerken üstüne acılı tuz, bir ılık katreciğin gücünde boğuldum.
Ufak görünce uzadı gitti, iri görünce ufaldı göz bebeğimden eğrice.
Kendimi bildim mi meçhulunde kelimelerle yıkandım, ilk ağlamadan ağarınca.
Saf ve berrak bir lehçenin mesuliyetiyle, sürçmüş isimlerin en hüsnüyle doğdum.
Benim adım oldu kelime ben ona şahsi, aşikar ahengimizle dünyayı devirdik yaşca.
İlk yazılı metnimdir hayatım, sonu yazacak Olana ilk sözümdür hayatım; son söz ecel.
İşte cümlenin bittiği yerdir kelime-i şehadet, noktanın şahitliği doğrulsun, boşluk dolsun.
Ahsen Tosun