Kelimenin ucunda dilim, öteye varsa kursakta kalacak bazıları,
Sinerken üstüne acılı tuz, bir ılık katreciğin gücünde boğuldum.
Ufak görünce uzadı gitti, iri görünce ufaldı göz bebeğimden eğrice.
Kendimi bildim mi meçhulunde kelimelerle yıkandım, ilk ağlamadan ağarınca.
Saf ve berrak bir lehçenin mesuliyetiyle, sürçmüş isimlerin en hüsnüyle doğdum.
Benim adım oldu kelime ben ona şahsi, aşikar ahengimizle dünyayı devirdik yaşca.
İlk yazılı metnimdir hayatım, sonu yazacak Olana ilk sözümdür hayatım; son söz ecel.
İşte cümlenin bittiği yerdir kelime-i şehadet, noktanın şahitliği doğrulsun, boşluk dolsun.
Ahsen Tosun
Aşkı yüzünden 33 yıl akıl hastanesinde kalan kadın sanatçı heykeltraş
CAMILLE RODIN’E duyduğu sonsuz AŞK...
Onun hikâyesi aslında 19 yaşındaki kız öğrenciyle, 43 yaşındaki öğretmeni arasında, yakan cazibe, önüne geçilemeyen aşk, bitmek bilmeyen tutkuyla sonu gelmez takıntılar ortasında, akıl hastanesinde biten bir öyküdür...
Fransa’da hali
Senin hayatın, benim hayatım, her hayat öyle güzel ki! Ama biz zaman ayırıp o güzelliği göremiyoruz. İşte o yüzden, yavaşlamak çok önemli. Niye habire yarışıyorsun? Nereye doğru koşuyorsun?
Nerede yenik düştüm biliyor musun hayata?
İlk defa aşka seninle bulaştığımda
Her şey bir rüya, bir masaldan ibaretti sanki
İşte en çokta o zaman inandım Tanrının varlığına
Sana çok uzak kentlerin birinde
Bir yerinde
Her günü üzülüp ağlamakla geçen bir kız çocuğu vardı o zamanlar
Her gün ağlayarak dua eder ıslanmış yastığına başını koyar
Şimdi başıma böyle bir şey gelmez, üstelik yalnızım, üstelik farkındayım, o zaman tam bilmiyordum belki yanılmış olabilirim diyordum, sadece aklımdan geçiriyordum işte benim hayatım, beni dalgınlıklar mahvetti albayım.