Freud, anne bedeni için "kişinin daha önce bulunduğundan emin olabileceği tek yerdir" diyor. Görünümün (tutkunun seçtiği görünümün) özü de işte bu olabilir: içimde gizlice Anne'yi (ama asla huzursuz eden Anne değil) uyandırmak.
Belirsizlik Yorgunuyum
❝
Belirsizlik yorgunuyum arkadaş
Hayatımın her anında
Bitmek bilmeyen bir belirsizlik
Yaş daha on sekiz olsa da
Hayatımın her anında
Belirsizlik
Bazen geçiyor bu belirsizlik arkadaş
Dünyayı dert ediniyorum
Hayaller kuruyorum
Geceye kadar, saf hayaller
Saf hayaller fazla mı gelir bu dünyaya arkadaş
Dert ne gerek dünyaya değil mi?
Yaşayıp gitsek işte şu kısacık ömrü ne olur
Ne olur unutulsak, ne olur sıradan olsak
Geriye dönüp baktığımda, derin bir iç çekiyorum
Gördüğümse tek bir şey
Belirsizlik yorgunuyum arkadaş ❞
🖋️Dedekargınoğlu
Bir kez olsun, 'işte bu açık' diyebilsek, her şey kurtulmuş olur. Ama bu insanlar birbirleriyle yarışırcasına hiçbir şeyin açık olmadığını, her şeyin kaos olduğunu, insanın ancak kendisini çevreleyen duvarlar konusunda açık görüşlülüğü ve kesin bilgisi bulunduğunu söylüyorlar.
Sayfa 37Kitabı okuyor
Olgunlaşmak ve yaşamın anlamını öğrenebilmek için bazen büyük kayıplar yaşamanız gerekir.Öğrenmenin bedeli yitirmektir.Bu yitirişlerin ardından derin ve ince bir sızı kalır,zaman zaman o sızı çok ağrır;işte bu da insan olmanın diğer adıdır.
Sevgi kusurları yok etmez, onları da kabul eder. Bir insanı, hiçbir sebep yokken yüreğinizde sıcacık hissediyorsanız, işte bu gerçek sevgidir.
"Allah insana ne mal, ne mülk, ne akraba versin, Allah bu dünyada senin gibi bir dost, bir komşu versin.İşte gördük serveti sağmanı, işte gördük mal mülk, para verdiğimiz akrabalarımızı, paramız bitince yüzümüze bakıyorlar mı, semtimize uğruyorlar mı?"
Sayfa 344Kitabı okuyor
İşte bu benim cümlem …
Eğer beni bırakman veya başkasına vermen senin için bazı şeyleri kolaylaştırdıysa bunu anlıyorum .
Zara Larsson - Symphony
Hayat, birçok insandan oluşan bir senfonidir.
Her insan tıpkısının aynı olsaydı peki?
İşte seni sen, beni ben yapan tam da bu senfoni..
Sahi, ne kanı benim damarlarımdaki? Karakaya'da, Esma'dan doğma... Babam da illetlinin biriymiş. Sıtmalı. Maraz Kâmil derlermiş. Ben tanımadım. Ulan, hep de kötü şeyler kurcalar aklını. İyi şeyleri düşünemez misin, salak? Halis muhlis Türk kanı işte damarlarındaki. Ve sen bu kana sorumlusun. Milletine sorumlusun.
"olmuş olan ve geçen bir şey artık var değildir, sanki hiçbir zaman olmamış gibi. bu dün yemiş olduğun bir pasta gibidir. şimdi ondan geriye hiçbir şey kalmadı. işte bu yüzden kendine hiç sahip olmadığın bir geçmiş yaratabilirsin. eğer ona gerçekten inanırsan, sanki o günleri yaşamışsın gibi olur."
Sayfa 33 - alfa kitap
Tanrının ortanca çocukları
Severim. Niçin? Bunun niçini yok. O da beni sever, onun sevgisinin de niçini yoktur. İşte sevgi bu. Kalanını biz uydururuz.
Bizim DNA ' mız ile diğer insanların ve canlıların DNA ' ları arasındaki iletişim, bildiğimizden çok daha farklı bir şekilde gerçekleşmekte. Mekan ve zamanın ötesinde bambaşka bir boyutta. İşte bahsettiğimiz bu iletişim biçimini "Hiper iletişim" kavramıyla ifade ediyoruz.
Bilemezlerdi benim geleceğimi. Onlar bir çocuk istediler ama ben geldim! Dünyaya en az değeri veren insan. Onlar normal bir çocuk istediler, eğitim görüp, meslek sahibi olacak, gururlanacakları. Ama ben geldim. Bilemezlerdi bir canavarı büyüttüklerini. Onların suçu değil. Ve benim onlara acı çektirmem vicdanen yasal değil. İşte bu yüzden sadece onları düşündüm. Başka kimseyi değil. Ölmelerini arzuladım. Benim dönüştüğüm adamı görüp üzülmemeleri için. Ailemin evindeki yatak uyuyabildiğim nadir yerlerden biriydi. Ama ben kan kustum oraya. Bilemezlerdi...
Annem bilemezdi dünyanın sonunu doğurduğunu...
