Ne kadar sapkınca! Tam her şey yolunda görünürken ve aileler akşam yemeği için bir masanın
başında bir araya gelmişken, Süpersınıf hayaleti beliriverir ve gerçekleşmesi olanaksız hayaller
satar: lüks, güzellik, güç.
Ve aile paramparça olur.
Baba, oğluna en son çıkan spor ayakkabısından alabilmek için fazla mesai yapar; yoksa oğlu
okulda dışlanacaktır. Karısı, arkadaşlarının sırtındaki son moda giysileri para olmadığı için
alamadığından için için ağlar. Yeniyetme çocukları, inanç ve umudun gerçek değerlerini
öğreneceklerine, yalnızca şarkıcı ya da film yıldızı olmanın hayallerini kurarlar. Taşra
kasabalarındaki genç kızlar, bir türlü gerçek kimliklerini edinemezler ve büyük kente gitmeyi
düşünmeye başlarlar: Bir mücevher sahibi olabilmek için her şeyi, ama her şeyi yapmaya hazırdırlar.
Adalete yöneltilmesi gereken bir dünya, tam tersine, altı ay geçmeden hiçbir değeri kalmayacak ve
yenisi alınması gerekecek maddi şeylere odaklanmaya başlar; işte, Cannes’da toplanan aşağılık
yaratıkların yığının en tepesinde kalmalarını sağlayan tüm çark böyle döner.
Sayfa 11 - Can Yayınları
Platon (Eflatun) Devlet Adlı kitabın da gecen Mağara Benzetmesi
Şimdi, dedim, insan denen yaratığı eğitimle aydınlanmış ve aydınlanmamış olarak düşün.
Bunu şöyle bir benzetmeyle anlatayım: Yeraltında mağaramsı bir yer, içinde insanlar.
Önde boydan boya ışığa açılan bir giriş...
İnsanlar çocukluklarından beri ayaklarından, boyunlarından zincire vurulmuş, bu mağarada yaşıyorlar. Ne kımıldanabiliyor ne de
Kitap Adı: Devlet Yazar: Platon Yayıncı: İş Bankası Kültür Sayfa 231 -237
… Frankfurt Okulu, Almanya'da aslında sosyalizmin zaferi için fikir üreten bir düşünce kuruluşu olarak başlamış ve var olan bilimsel materyalizm ve ampirizm paradigması çerçevesinde beklenen sosyal değişimin gerçekleşmeyeceği kanaatine varılmıştır. Ve böyle bir sosyal değişimin mümkün olabilmesi için radikal bir yeniden yapılandırma düşünce
Sayfa 41
OKUR'UYUZ YAZAR'IN: AHMET HAMDİ TANPINAR
"Okur'uyuz Yazar'ın" serisinin ikinci yazarını 
Ahmet Hamdi Tanpınar olarak seçtim. Tanpınar'ın muhteşem bir kalemi vardır, Türk edebiyatında çıtayı çok üste taşımış bir yazar bence. Her romanını hâlâ yeterince anladığımı düşünmüyorum. Bazılarını ikinci kez okumak bile yetmiyor gibi hissediyorum. Fakat anladığım kadarıyla
Alıntı
"Onun değerini ve hayatınızda kapladığı yeri anlamanız için onunla birlikteyken yaptıklarınıza değil onsuz ne halde olduğunuza bakmanız gerekir. O komik bir şey gördüğünüzde ya da okuduğunuz zaman paylaşmak istediğiniz ilk kişidir veya gözleriniz ıslandığı zaman telefon rehberinizde adını aradığınız ilk kişidir. Belki kimi zaman içinizden kendi kendinize konuşurken aslında ona bir şeyler anlatıyorsunuzdur ama eğer arayamıyorsanız, yazamıyorsanız hatta yüzünü bile göremiyorsanız ya o artık çok uzaklarda bir yerlerdedir ya da ona veda etme şansınız hiçbir zaman olmamıştır veya sizden nefret ederek gitmiştir. Size karşı anılarını çöpe atmış ve son sözler asla söylenmemiş olarak yarım kalmıştır ya da belki de söyleyecek bir sözünüz olmasa bile ona tek bir kez ve son kez sarılamamışsınızdır. İşte bu tam olarak yarım kalmışlık hissidir, bitmemiş yarım kalmış hikayeler insanın canını fazlasıyla acıtır… Bazen her şey yolunda giderken hatta mutluyken bile bunu düşünürsünüz çünkü hayatın bize öğrettiği gerçek şudur her güzel şeyin bir sonu vardır. Bu düşünceyi aklınıza getirmemeye çalışsanız bile bilinçaltınızda hep bu vardır ve bazen vaktin yaklaştığını anlarsınız, kendinizi buna hazırlamaya çalışırsınız ama ne kadar çalışsanız bile sizden gitmek isteyen birini asla yanınızda tutamazsınız. Yapmanız gereken onsuzken bile ona layık olmanız ve sevginize sahip çıkmanız olmalıdır ve o çiçek sizin toprağınızda olmasa bile o çiçeği uzaktan severek kendi toprağınızda büyütmesini bilmelisiniz."
-afsun
Her dönemde ve bütün dinlerde âşıklar bu yüzden kutsanır; birbirlerinin kollarına gömüldükleri anda, yanmaya hazır odun yığının üstüne çıktıkları için. Yani gerçek âşıklar. Cesurlar, seçilmişler. Diğerlerinin kadına sırf yük hayvanı ya da erkekçe kibirlerinin teyidi olarak ihtiyaçları vardır veya bir doğa kanununa uymak zorunda olduklarını düşünürler. Bu aşk değildir. Her gerçek sarılmanın ardında, mutluluk ışıklarından daha az güçlü olmayan gölgeleriyle ölüm vardır. Her gerçek öpücüğün ardında yok etme arzusu vardır; artık pazarlık etmeyen, mutluluğun aynı zamanda ortadan kaldırma ve kayıtsız şartsız teslimiyet anlamına geldiğini bilen o son mutluluk duygusuna duyulan arzu. Hedefi olmayan bir duygu. Âşıklar eski dinlerde ve eski kahramanlık şarkılarında işte bu nedenle kutsanır.
Sayfa 193Kitabı okudu
