KIRIK DÖKÜK HİKAYELER
1-VİCDAN
Kafasını kaldırmakta zorlanıyordu. Son nefeslerini zorlukla alıyordu. O, son nefesleri olduğunu hissedebiliyordu. Eminim, içinde kocaman bir keşke vardı. O da benim gibi geç kalmıştı.
Acil tıp teknisyenleri onu kaldırmakta zorlandıkları için kapımı çaldılar çünkü ben karşı komşuydum. Hemen koşup salondaki yatağının başına vardım.
İşte benzer şekilde katı bir inanç da, katı bir güvensizliğin işaretidir. Öyle ki, inandığı dini ya da Tanrı'yı tam anlamıyla sorgulamamış ve öğrenememiş olan insanlar, bu inançtan kopmaktan o kadar çok korkarlar ki, soru soran herkese karşı düşmanlık beslemeye başlarlar. Bununla da yetinmez, onlara öğretilen doğaüstü hikâyeler yüzünden en ufak kuşkuyu bile şeytânî var sayar ve akıl almaz işlere kalkışırlar.
Sayfa 204Kitabı okuyor
Her ben dediğimde “Affola,” diyesim geliyor oysa..
Ben de bu dünyaya düşmüş biriyim. Kimi zaman şeytan dokunmuş düşünü hayra yoramayan Havva, kimi zaman af dileyerek kırk yıl gözyaşı döken dem gibiyim.
“Ben neyim?” diye gelmedimse de dünyaya, belli,
“Ben neyim?” diye diye gideceğim. Parmaklarımın ucunda yükselerek bir pencere aralığından, batan güneşi gördüğüm günden beri, gökyüzünün rengini,
