102 syf.
·
Puan vermedi
İncelemeden ziyade benim için burada anı olarak kalmasını istediğim kısa bir not aslında :)
Cahit Zarifoğlu 'nun "Sana kitap hediye edeni unutma, sana kitap okuyanı ise hiç unutma!" dediği yerdeyim...
Unutulur mu hiç? Kıymeti ve sevgisi bâkî... :)
İşaret Çocukları
"Bunca tanışıklığımız varken
Sana dair
Bana söz düşmüyor!.." :) (s.19)
Şiir gibi yaşayacağız hayatı, vesselam...
İncelemeden biraz farklı;
Ben bu kitaba ağlayarak başladım ve ağlayarak bitiriyorum. Beni etkileyen bir çok cümlesi oldu. Belki de Nora ile aynı duygulara ve isteklere sahip olduğumuzdandır. Belki yaşadığım pişmanlıklar, yapmaya cesaret bulamadığım eylemler, hayatıma yön veremediğim çizgi...
Okurken daha çok fark ettim, kendi benliğimi gördüm ve dünyada bizden, Nora'dan ne kadar çok olduğunu hatırladım. Hayatımda sadece kitaplarda yaşadım, müziklerde keyif buldum bu söylediklerim kök yaşantıma haksızlık olduğunun farkındayım ama hayatıma herkes gibi farklı yönler vermek istedim ve şuan bulunduğum yerdeyim. Okurken Nora'yı kıskandığımı söyleyebilirim, bir kütüphanecim olsun çok istedim ama sonra şu paragrafı okudum;
"Demek istediğim,acıya karşı bağışıklık kazanmamızı sağlayacak bir yaşam tarzı olmadığını anlasak, her şey çok daha kolay olurdu. Mutluluğun doğasında acının da olduğunu. Biri olmadan öbürünün de olmayacağını. Tabii ki farklı düzeylerde ve miktarlarda. Ama hiçbir hayatta sonsuza kadar saf bir mutluluk içinde olamayız. Öyle bir hayat olabileceğini düşünmek ancak yaşadığımız hayattaki mutsuzluğumuzu büyütmeye yarar."
Bugüne kadar yaptığım, seçtiğim şeylerden tam olarak haz alamamın nedeni, kendimi hep yetersiz ve yarım hissetmemin nedeni budur belki. Kısacası bu kitap bana umut verdi. Kitabı bitirirken ağlamamın sebebi mutluluktu. Umarım yapmayı istediğim şeyleri daha fazla ertelemem. 
Gece Yarısı Kütüphanesi
