Herkes her zaman belli bir tasa,kaygı,endişe,ıstırap yada sıkıntı terkibine ihtiyaç duyar,nasıl ki bir gemi sağa sola yalpalamadan dosdoğru yol alabilmek için bir denge ağırlığına ihtiyaç duyarsa.
Kolay elde edilmiş bir saadet mi, yoksa insanı yücelten ıstırap mı daha iyidir?
Her bir veçhenizin Tüm Varolan’ın bir veçhesi olduğunu bilmek şarttır, hatta yargının bile! Öyleyse yargıyı da kutsamak gerek, böylece acıyı yaratan yargı hizaya gelir ve ıstırap diye adlandırdığınız direncin demir pençesi ışığınız içinde eriyip gider.
Hayatı o kadar ciddiye almanız gerekmiyor. Hayat onun keyfini, sevincini yaşamak için vardır. Dengeyi gözetmeniz için ısrar ediyoruz. Sevinç ve ıstırap aynı şeyin iki kutbudur. Bir adım geri çekilip kutupsallığı görebildiğiniz zaman her ikisini de kucaklayacaksınız. Her şeyin Tanrısal öze sahip olduğunu, aksi halde var olamayacaklarını bileceksiniz. Düzeltilecek hiçbir şey yoktur, istediğiniz değişimleri sadece şimdiyi kucaklayarak yaratabilirsiniz. Acıdan kaçmak, başınızı kuma gömmek, acı içinde yaşamıyormuşsunuz gibi rol yapmak, hayatta size ıstırap veren hiçbir şey yokmuş gibi davranmak, acıyı yaratan şeyleri size çekmeye devam edecektir.
Siddhartha pek çok şey öğrendi Samanaların yanında, kendisini Ben’den uzaklaştıran pek çok yolu yürümesini öğrendi. Acılara katlanarak, gönüllü ıstırap, açlık, susuzluk ve yorgunluk çekip bunları yenerek nefsini öldürme yolunda yürüdü.
Çocuk beni kendi türünden görmüyor; ona göre başka, bir telefon rehberiyle eziliverecek bir yaratığım.
Istırap o denli müthiş değil ama çağrışımlar fazlasıyla nahoş.
Sayfa 61 - siren yayınlarıKitabı okudu
