Eğer yaşamak kelimesinin mânası her şeyden mahrum olmak ve ıstırap çekmekse, her an küçülmek ve bunu nefsinde her lâhza duymaksa, bir türlü aşamayacağıbir çemberin içinde durmadan çırpınmaksa, şüphesiz ben de, benimkiler de en derin şekilde yaşıyorduk. Yok, bu kelimenin içinde biraz ruh ve imkân genişliği, birtakım hakları duymak, o içten sevinmeler, dışa karşı bir parçacık güven, etrafınızla müsavi şartlar içinde rahat bir karşılaşma filân varsa, o zaman iş çok değişir.
tüm yıldızlar düşerken denize ve toprağa
ve kızgın sesler sürüklenirken rüzgarda
bir ışık demeti dolduracak zihnini
ve hatırlayacaksın neler söylediklerini
bu dünyanın tanıdığı en iyi adamların
başka bir adam göreceksin
senin ve benim gibi görünen
ama yine de aynı hissedemeyecek
hayatı ıstırap içinde geçmiş
senin, benim gibi düşünemiyor
çünkü bizim gördüklerimizi göremiyor.
open.spotify.com/intl-tr/track/1...
Hayatım bir trajedidir. Birinci perde evleninceye kadar geçen zaman: yıldızsız, allahsız, cıvıltısız, katran gibi bir gece. Vıcık vıcık ıstırap. Birkaç şehri fethe yeten bir enerji yel değirmenlerine saldırmakla harcanır. İkinci perde izdivaçla başlar. Daha büyük, daha derin, daha uzun acılar. Fakat vâhaları olan bir çöl bu ve göğü yıldızlarla dolu: çocuklarım, kitaplarım...
Sayfa 41
![[••Işık Doğudan Yükselir...•••]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F1465653_1710795667_MjzDp.jpg){kind=small}
“Ne garip bir oyuncak şu insan! Yürür, konuşur ve acı çeker.
70 kilodur. Kendisine ve çevresine ait hiçbir şey bilmez.
Bir nevi ıstırap makinesi. İplerini başkaları çeker. Hantal ve şapsal bir robot. Neye sevinir bilinmez. Sınırsız olan yalnız hayalleri ve acı kabiliyeti. Etten bir kaſes ve aciz içinde çırpınan bir ruh. Vücut araba, akıl arabacı. Ama gözleri bağlı arabacının, arabaya hükmeden atlar... Bu da haklı: Var olmak için yok olmak lazım, parça bütüne kavuşacak ki hasret dinsin. Bütün musiki, bütün şiir, bütün aşk, bu bir çuval kemik, bu asi ten, bu aptalca endişeler ne olacak? Ne olacağını bilen var mı? Kader hep oynayamayacağı roller yükler insana ve ıslıklar. Alkış sahtekârların...”
Cemil Meriç
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Duygusal bozuklukların yıkıcı etkileri, kendi başlarına bıra kıldıkları takdirde ruhun gelişimini engeller. Yaşantılarımızda çözümlenmemiş bireysel travmayı deneyimlemiş olanlarımız, kendi tahribatımızın tohumlarını taşırız. Bu ıstırap, ruhu öyle bir tarzda etkiler ki bütün değilmişiz gibi görünür.
Hayat ve insanlar bana ıstırap veriyor.
Sayfa 48 - Zeplin Yayınları - 2. BaskıKitabı okuyor
Istırap olmadan hiç aşk olur mu?
Sayfa 5 - Kapı Yayınları
Bu hasret, bu hicran zelzelesinden
Beni kurtarmaya gücünüz yetmez
Çünkü mutsuzluğun mekteplerinde
Istırap dersleri alıyorum ben
Timaş YayınlarıKitabı okuyor
İnsanın kendisi, bir ülkü uğrunda ıstırap çekmez ve ölmezse korkun, çünkü bu tek nitelik, insanın temelidir ve bu tek nitelik, insanı evrendeki bütün öteki şeylerden ayırır.
Sayfa 185
Ve ıstırap, ıstırap, ıstırap... Kendi kendine gelmediği zaman zorla arayıp da bulduğum, bulmak için her şeyi yaptığım, her vesileyle tökezleyip dümdüz yürümeye razı olmadığım ve daima inkisarına istekli çıktığım ıstırap...
Efendim ve kurtarıcıma, 10 yıl öncesinden böyle mi hazırlanıyordum?
Sayfa 64 - Büyük Doğu Yayınları,Kitabı okuyor
Istırap var o yüzde, karşısındakinin bütün ruhunu saran derin bir acı...
Bir çırpıda insanlığın talihini değiştirebilir misin? Sefaleti kaldırsan, bir yığın Hürriyet versen, yine ölüm, hastalık, imkansızlıklar, ruh didişmeleri kalır. O hâlde ıstırap karşısında kaçmak, kaleyi içeriden yıkmaktır. Ölüme kaçmak ise büsbütün korkunçtur.
Istırap günlük ekmeğimizdir; ondan kaçan insanlığı en zayıf tarafından vurmuş olur, ona en büyük ihanet ıstıraptan kaçmaktır.
Artık ıstırap çekmeye tahammülüm kalmadı. Ben ağlamak için değil, gülmek, mesut olmak ve etrafımı da mesut etmek için dünyaya geldim..
