Nayman Ana Efsanesi
Oy balam, oy! Hafizan kökünden sükülüp alınanda, başına sardıkları deve derisi kuruyup büzülerek ceviz kırar gibi beynini sıkıştıranda, o görünmez çember gözlerini kanlı yaşla dolduranda, Sarı-Özek'in dumansız ateşinde cayır cayır yananda, ölüm susuzluğundan çatlayan dudaklarına bir damlacık yağmur düşmedi! Oy balam, oy! Can
balam, oy! Yeryüzüne hayat veren güneş, senin için kapkara bir yıldız oldu da bir damla ışık vermedi! Ondan nefret
etmedin mi oy balam oy! Can balam, oy!
"Acı çığlıkların bozkırda yankı yankı yayılanda, gece gündüz "Tengri!" deyip yana yakıla gökyüzü boşluğuna
seslendiğinde, dayanılmaz acılarla kıvrananda, kusmukların, pisliklerin, sidiklerin içinde boğulanda, balam oy, vücudun yıkılıp üzerine sinekler üşüşende, yavaş yavaş aklını
yitirip gittiğinde, hepimizi yaratıp sonra da kendi hâlimize salıveren Tengri'ye son gücünü toplayıp isyan etmedin mi?
Oy balam, oy! Can balam, oy!
"İşkenceyle sakatlanan aklını karanlığın örtüsü yavaş yavaş kapladığında, zorla elinden alınan hafizan geçmişle bağlantısını koparanda, öz ananı dağ dibinden akan ve kıyısında oyun oynadığın derenin şırıltısını, kendi adını,
babanın adını, sana utana utana bakarak gülümseyen kızın adını, aralarında büyüdüğün bacı-kardeş, hısım-yoldaş
herkesin hayali gözünde silinende, seni karnında taşıyıp bu günleri göstermek için doğuran anana kargışlar okumadın
mı? Oy balam oy! Can balam, oy!"
Sayfa 146Kitabı okuyor
Aliya İzzetbegoviç'in Türklere Yazdığı Mektup
"Merhaba efendim, ben Aliya. Aliya İzzetbegoviç. Bosna-Hersek'in cumhurbaşkanıyım. Sizi Devlet-i Aliyye'nin en güzel şehirlerinden birinden, Bosna Sarayı'ndan, sizin daha sık kullandığınız haliyle Saraybosna'dan selamlıyorum. Bu kısacık sohbetimizde, parçası olduğumuz Avrupa'dan, Avrupa'nın ve Batı'nın
Her adımda azalsa da umutlarım
Doğan güneş ile yeşeriyorum yeniden
Yüreğimin dizgilerini alıp elime
Daha çok kamçılıyor, acı ile besliyorum kendimi
Bırakıp gitmiş olsan da beni,
Sana olan aşkım ile savaşıyorum yokluğunla
Kuşatılmış olsa da dört bin yanım
Kalbini feth edeceğim günleri hayal ediyor
Kafa tutuyorum dünyaya
Atılıp tutulsa da arkamdan sözler
Kalbimi kalkan, aşkımı zırh yapıyorum kendime
Aşk meydanına çıkıp kılıçtan geçiyorum yokluğunu
Gelmeyişlerine isyan ediyorum
Ve ben ölüm olsa bile senin için direniyorum..
Gönül İncelemesi
"Sanki ebediyete doğmuşuz gibi öfkemizi ilan etmemizin, şu kısacık ömrü heba etmemizin ne yararı var? Onurlu bir hazzın peşinde harcanması gereken günleri bir başkasının acısına ve çektiği işkenceye yönlendirmenin ne yararı var? Talih israf kaldırmaz ve boşa harcayacak zaman yok. O halde niçin kavgaya bu kadar meraklıyız? Neden kendimize sorun arıyoruz? Niçin zayıflıklarımızı unutup nefret yükünün altına giriyoruz ve bu kırılgan halimizle niçin bir başkasını kırmak için harekete geçiyoruz? Ateşimiz yükselince veya vücudumuzda başka arazlar ortaya çıkınca, şu an amansızca sürdürdüğümüz düşmanlıklar sönmeye başlayacak. Biraz sonra, bu en cevval düşmanları ölüm ayıracak. O halde niçin isyan çıkarıyoruz ve geçimsiz bireyler olarak yaşamı niçin zorlaştırıyoruz? Yazgı tepemizde dikiliyor, gelip geçen günleri sayıyor ve gitgide daha da yakınlaşıyor. Bir başkasının ölüm günü olacağını zannettiğin o gün, kim bilir belki seninkine de yakındır."
Sayfa 135
Ana-Babanın Evladı Üzerindeki 80 Hakkı
İmam-ı Nesefi hazretleri bildiriyor ki: Ana-babanın evladı üzerinde seksen kadar hakkı vardır. Kırkı sağlığında, kırkı vefatından sonradır. Sağlığında olan kırk haktan onu bedenle, onu dil ile, onu kalble, onu da para iledir.
Bedenle olan hakları:
01- Hizmet ederek rızalarını almak. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
“Ana-babasına hizmet edenin
“Her şeyin önce çöktüğü ve nihayetinde hızla çürüdüğü zamanlardı…diye anlatacaksın bu günleri ileride. Ve kim bilir ne tuhaf hikayeler uyduracaksın, “Peki o sırada sen ne yapıyordun?” Diyenlere.
Ağlamayı bilmeden geçen çocukluktan sonra, isyan etmeyi bile aklından geçirmeyen gençlik günleri başlamıştı.
İsyan ateşi....
"Oysa isyan günleri hayatımın en güzel günleriydi. Şimdi artık ben, ne yapacağımı ve nereye gideceğimi bilmiyorum."
“PERA PALAS’TA GECE YARISI…”
‘Şark’a giden yolda, Garp’ın son fısıltısı’..
Öncelikle, 
Pera Palas'ta Gece Yarısı bir roman değil, 20. yüzyılın ilk yarısında İstanbul’un sosyal tarihidir. Akıcı dili sayesinde roman tadında ilerliyor ve Türkçeye çevirisini de beğendim. Yabancı bir yazarın gözünden imparatorluktan cumhuriyete geçişte yaşanan olayları, Pera Palas Otelini merkeze koyarak bölüm
