Hepimiz öleceğiz. Niçin yapmamız gerekenleri yapmayalım ki...
Sayfa 91 - İletişim 4.baskıKitabı okudu
İlya İlyiç canavarlardan insana bir bela gelmeyeceğini öğrendi. Dünyada ne tür bela ve felaketlerin olduğu konusunda bir bilgisi yoktu, fakat her adımında başına korkunç bir şeyin geleceği kuruntusuna kapılır ve korkardı. Şimdi bile, bir yetişkin olarak, karanlık bir odada kalsa ya da bir ceset görse çocukluğunda ruhuna kazınmış o iç karartıcı korku duygusu yüzünden ürperirdi. Sabah olunca korkularıyla alay eder, gülerdi, fakat gece korkudan benzi yine atardı.
" Ben yok olursam ne çıkar? Hiçbir şey... Peki burada olmazsam nereye gideceğim? Ölüm, ölüm mü yoksa? Hayır istemiyorum..."
"Ölüm bitti, o yok artık. Tamamlandı, dahası yok"!
Sayfa 88
" Gene gidip çocukluğuna dayanıyordu anıları . Gene içi acıyordu İvan llyiç’in. Çocukluk anılarını kovmak, başka şeyler düşünmek istiyordu. "
Sayfa 108 - İletişim Yayınları, 1. Basım -2014Kitabı okuyor