Bu yazdıklarımdan çıkarılması gereken dersler var.Ama çoğunlukla,bunu beni daha iyi tanıyabilesiniz diye yapıyorum.Aslında beni fazlasıyla tanıyorsunuz ama ben,bana yetmiyormuş gibi hissediyorum.O yüzden yazıyorum.Tamamen açık olabileceğim tek yer burası.Kağıt ve kalem yargılamaz.Oy hakları yoktur.Sadece benimle ilgili gerçekleri kaydedip sayfayı çevirmeme izin veriyorlar.Bugün size verebileceğim en iyi gerçekliğim sevgim.Sizleri,ailemi ve kendime yakın hissettiğim herkesi çok sevmem.Bu sevgimden besleniyorum.Bu sevgiyi arzuluyorum.Sabah yataktan kalkmak için bu yoğunluğa ihtiyaç duyuyorum.Adeta genlerime işlenmiş.Ancak sevgimi yansıtmakta kendi içimde sorunlar yaşanıyor.Bu bana vicdan azabı çektiriyor.Ama sanırım bu davranışı haklı görmeyi öğrenmiş olmak,bana en çok acı veren şey.Sevdiklerimin yüzüne rahatça 'sizi seviyorum' diyemiyorum.Duygularımı ve sevgimi rahatça ifade edemiyorum.Nefret ediyorum ama nefret ettiğim şeye dönüştüm.Aynaya bakmaya korkuyorum.Kendime karşı nefretim o kadar yoğun ki kendi yansımama saldırmaktan,aynayı paramparça edip,kendimi kırılmış yansımamın parçalarıyla avutmaktan korkuyorum.Bugün belirleyici bir gün olacak.Bu yazıyı dönüp okumanızı ve benim en azından tamamen dürüst olduğumu bilmenizi istiyorum.Hayatımdaki en büyük değerlerin siz olduğunu söylerken size doğruyu söylediğimi bilin.Size bir zarar gelmemesi için her şeyi yapmaya devam edeceğim.Asla terk etmeyeceğim.Beni en iyi siz anlıyorsunuz.Sizi her şeyden ve herkesten daha fazla seviyorum.Her zaman da seveceğim.