Hükümetler, insanların nasıl empoze edileceğini çok iyi göstermektedir, hatta kendi çıkarlarını birbirlerine nasıl empoze edebildiklerini de. Bunu hepimiz kabul etmeliyiz, ama içindeki canlılığı ve gücü kaybetmek dışında hükümet kendi başına hiçbir şey başaramamıştır. Ülkeyi özgür kılamamaktadır. Batıdaki problemleri çözememiştir. Eğitim verememektedir.
E-pubKitabı okuyor
Acele kararlar vermeyin. Küçük kişisel çıkarlarınızın ve endişelerinizin peşinden koşmayın kurtçuklar gibi. Ülkenizin temellerini yeniden güçlendirmeyi düşünün. Halkınızın yeniden daha iyi, daha yüksek eğitim alması üzerine kafa yorun.
İlkelerimde değilse bile davranışlarımda hayatım boyunca bencil biri oldum.Çocukken bana neyin doğru olduğu öğretildi ama huyumu düzeltmem öğretilmedi. İyi ilkeler edindim ama onları gurur ve böbürlenme içinde takip etmeye bırakıldım.Kendi aile çevrem dışında kimseyi umursamamam, insanların geri kalanını küçümsemem için izin,cesaret neredeyse eğitim verdiler. Hala böyle kalabilirdim, güzeller güzeli sevgili Elizabeth, sen olmasaydın! Sana neler borçluyum! Senin sayende ayağım yere bastı. Sana kabul edileceğimden kuşku duymadan geldim. Sende bana mutlu edilmeye layık bir kadını mutlu etmek için tüm kibrimin nasıl da yetersiz olduğunu öğrettin.
Sayfa 373Kitabı okudu
Yaşamı
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 
Aleksandros Papadiamantis (Aleksandros Papadiamantis)
*
4 Mart 1851'de Hadula başta olmak üzere birçok çalışmasının coğrafi dokusunu oluşturan Skiathos Adası'nda papaz bir babanın dördüncü oğlu olarak doğdu. Skiathos'ta ancak on bir yaşına kadar eğitim görebildi. Daha ileri seviyede eğitim veren bir okul olmadığı için
Niye okuyoruz?
Sınavlarla ilgili yapılan analizleri okurken aklıma önceden okuduğum kitaplardan iki bölüm geldi.
Birincisi Oğuz Atay’ın “Eylembilim” kitabından… Şöyle yazmış Atay;
"Neden üniversitede okuyorum?" diye sormuştu. Hemen," Kapitalist topluma, yetenekli olduğumuzu göstermek için," diye karşılık verdim.
İkincisi de Oscar
Her geçen gün daha da çok öğretim temin ederek, dünyayı nesiller için daha iyi bir yer haline getirmeye çalıştık. Ancak ne var ki, gösterilen çaba şimdiye kadar başarılı olamadı. Daha ziyade öğrendiğimiz şey, eşitliği asla arttıramayan fakat, yola daha erken, daha sağlıklı veya iyi hazırlanmış olarak koyulanlara iltimas geçmesi gereken ve sonu görünmeyen bir eğitim merdivenine çocukları tırmanmak zorunda bırakmak; zorunlu öğretimin, çoğu insan için özgürce bir öğrenim isteğini öldürdüğü, ve paketler içinde dağıtımı yapılacak bir eşya gibi mu amele gören ve özel mülkiyet şeklinde kabul gören bilginin, bir kez ele geçirildi mi, artık daima kıt bulunur birşey olması gerek tiğidir.
