bizim olmayan gökyüzleri..
Sürgünler, ötekileştirmeler, şovenizm, ırkçılık, reddetmeler, yoksaymalar bu coğrafyanın değil sadece, yeryüzünün ortak agıdı sanki.. İlkel politikalar değişmedikçe, biz-siz dili politik dil olmaktan vazgeçmedikçe çılgın diktatörler ve onların zulmü devam edecek.. Mehmet uzun kürt edebiyatı denince aklıma gelen ilk isim.. Denemeler kitabı beni politik öğrencilik yıllarıma götürdü. Kürt arkadaşlarımdan geceler boyu yaşadıkları coğrafyayı, çekilen acıları dinlerdim...kitabın bir bölümünde der ki"hepimizin başından geçmiş insani bir deneydir:bir şeyi, bir dönemi, olayı, insanı, ilişkiyi ya da güzelliği ölçüsüz hisseder duyar ve yaşarız '' işte ölçüsüz hissettiğim, duyduğum ve yaşadığım yıllardı.. kalbimde yerleşmiş bir sızıyla, birşey değiştiremiyor olmanın çaresizliğiyle hayata devam etmeye çalışarak.. Kitabı bitirdik sonra yine geldi oturdu kalbime o yılların sızısı.. Mehmet uzun duyguyu denemeleriyle geçirmeyi başarmış fakat fikri bir doyuruculuk maalesef kitapta yoktu.cümleler kendin tekrar etsede çokça, yeni sözler beklesede okur denemelerde 24 yaşında aşık oldugu bu toprakları bırakıp, sürgün yaşayan yazarımıza(ve kitaptan öğrendiklerimden biri de ne çok ismini bildiğimiz yazar sürgün hayatı yaşamış meğer) kürt edebiyatına katkısı için saygılarımı sunuyorum.. İyi okumalar
#Spoiler#
İyi geceler arkadaşlar. Bütün kitapçıların çok satanlar rafında illaki denk geldiğimiz, herkesin mutlaka adını duyduğu bir kitaptır, Çavdar Tarlasında Çocuklar.Sorun bende mi diye sonuna kadar sabırla okumaya çalıştım, ama yok arkadaş. Bir ergenin okuldan atıldıktan sonra sokaklarda başıboş geçirdiği birkaç günün ardından eve dönmesini anlatıyor. Öyle bir olay olacak diye de beklemeyin sadece hissettiklerini anlatıyor. İçinde bolca; lanet, felaket, filan, yani, bittim buna gibi sözcüklere yer verilmiş ve bu da her o kelimeleri gördüğünüzde yeter ya abartma diye ana karaktere sinir olacağınız anlamına geliyor. Yani en azından bende öyle oldu.
Sanırım yazardan okuduğum ilk ve son kitap olacak. Ne edebi anlamda bir şey kattı ne de dili akıcıydı. Maalesef benim için tam bir vakit kaybıydı.
Kimseye tavsiye etmiyorum. :(
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
204 syf.
7/10 puan verdi
BİR YAZAR DOĞUYOR
.
.
İnsancıklar: Dostoyevski'nin 175 yıl önce yaptığı çevirmenlikten yazarlığa adım attığı ilk eser. Günümüzde de çokça okunan, en sevilen eserlerinden biri olmasının tesadüf olmadığını kanıtlayan bir kitap oldu benim için.
.
Bazı sebeplerden dolayı yarım bırakıp sonrasında, niye yarım bıraktım diye hayıflandığım bir eser.
.
Kitabın konusuna ya da verilemek istenen mesajlara değinmiyorum çünkü fazlasıyla bu konuda yazılmış inceleme var.
.
Şunu söyleyebilirim ki, Dostoyevski bu işi biliyor. Kitabın bazı noktalarında Suç ve Ceza'ya hazırlık yapıyormuş gibi yazmış. Belki de zihninde Suç ve Ceza'yı bu eseri yazarken kurgulamış olabilir. Mesela, karakterimizin para istemek için tefeciye gidişi, sütü döküşü, merdivenlerde yaşadığı ikilem, para alamayınca hızlıca bulunduğu ortamdan kaçışı Suç ve Ceza'nın Raskolnikov'unu hatırlattı.
.
Ayrıca Beyaz Geceler kitabının sonunda da erkek karakterimiz tam mutlu olacakken, kadın karakter tarafından terk edilmişti. Bu durum, Dostoyevski'nin kitapları için kurgunun önemli bir parçası diye düşünüyorum.
.
Mektuplarla başlayıp biten sade, duru ama derin bir anlatıma sahip oluşu iyi bir yazar olacağının kanıtı.
Hâlâ okumadıysanız okuyun.
96 syf.
8/10 puan verdi
Eğer yazarı gözükmese okunduğunda çok arabesk bir kitapla karşılaştığımı düşünür orta halli bir roman olarak nitelendirirdim. Ama yazarının Dostoyevski olduğu kitabı böyle hadsiz bir değerlendirme harcım değil. Ama başta da, önsözde Orhan Pamuk'un yazdığı gibi roman bir melodram (hatta sırf bu yüzden -içeriğinden- benzer bir hayalkırıklığı gelişmiş Orhan Pamuk'ta). Kitabın yazıldığı yıllarda (bu arada kitap değil de gazeteye seri biçimde öykü tarzında yazılmış) "romans" ya da "popüler roman/aşk romanları" denilen, daha sonra da "soap opera" türü TV dizilerine esin kaynağı olan (dünyada Latin dizileri, en son da Türk dizileriyle meşhur olan) yazma biçimi popülerdi, halkın elinden düşmeyen eserlerdi bu tarz eserler. Belki de bizim kültür ve sanat tarihimizde Kerime Nadir romanları gibi romanlarla ya da fakir oğlan-zengin kız vb. temalı sinema filmleriyle, dizileriyle melodrama/arabeske yoğun batmış, "bu tarzın en iyilerine muhatap olmuş" bir milletin evlatları olarak beklentimiz yüksek ya da bıktık :)) Dostoyevskilik bir durum yok burada :)) yoksa roman tarihinin ilk üç yazarından birine haddimiz de değil. Peki, aslında hikaye harika ve hatta gündelik yaşamda çok sıkça -özellikle de erkeklerden- duyduğumuz "ben seni kardeşim biliyordum/arkadaşımdın" vs. gibi tek taraflı iyi niyet ve tek taraflı aşk potansiyellerinin 100 yıl önceden yazılmış hali var. Bence okunmalı ve deneyimlenmeli, çok da uzun bir hikaye değil.
İlksöz: Esas hayat şimdi başlıyor.
1960 Fransa'sı, üniversitelerini yarım bırakıp çalışmaya karar veren Jerome ve Sylvie'nin tek düşüncesi kanlarında olmasa bile bir asilzade hayatı yaşayabilmek, bunun içinde olabildiğince zengin olmaktı. İyi bir muhitte geniş bir ev, değerli antika eşyalarla dolu odalar, duvarlarda asılı değerli tablolar, kültür
80 syf.
9/10 puan verdi
Bir Kadının Tek Taraflı Aşkı
Merhaba sevgili 1K severler... Uyumadan önce beni ilk sayfadan itibaren etkileyen bu güzel ve popüler eserin içeriğini sizinle paylaşmak istiyorum.
"Sana beni asla tanımamış olan sana!"
Evet, kitap on üç yaşında bir kız çocuğunun kitabın içinde bir karakter olan Yazar Bay R.'ye yazdığı mektupla başlayıp, mektupla bitmesi. Bir kadının
