Her bir saç telin kadar şiir yazmadan gitmemeliydin.
Seni tanımış olsaydım sardunyalar ekerdim saksılara. Her saksının adını da Didem Madak koyardım. Ama ekmeyeceğim. Muhtemelen hiçbir zaman. Çünkü onlar da öylece solup gidebilirler senin gibi. Ve ben, buna şahit olmak istemiyorum.
Didem Madak... Bazı şairler var ki okurken düşünürüm, bir
Gülüş de lazım dudaklara…
Acı veriyor biliyorsun,
Ama çaresizce gülüyorsun.
Gülebilen insanlar aslında çok güçsüz olanlar.
Tebessümün ardına saklanıp, kimse dokunmasın diye,
Sessiz sessiz ağlar onlar.
Gülüş ki aksesuarıdır çehrelerin,
Öyle bir derin gül ki acıların ellenmesin.
Fark edilmesin uzaktan da olsa,
“Çünkü tebessüme sığınmış bir kırlangıç kuşudur acı,
Ne gökyüzünde bir evi vardır, ne de bir dalı.
Ne göçebilir, ne kalabilir,
Böyle bir derttir, bazen koca bir sancı.”
🥹 ☕️🍂