Ben bu siteyi 4 senedir kullanıyorum. O yüzden benim görülme sayacım nasıl, ne şekilde artar gayet iyi biliyorum. İlk başlarda var olan rahatsız edici durumlar, sonrasında buradan uzunca bi süredir takip altında olmak beni çok gerdi ve geriyor. Bunu kimin yaptığını hiç bir şekilde ispatlayamamış olmam, benim fikrimi değiştirmedi. 3 ay sonrada
Bir gün bir dostum bana: Bir ölüye göre fazla nefes alıyorsun. demişti.
Başta yadırgamış, ama sonradan ona hak vermiştim.
Yaşamaya büyük bir yeteneğim olduğunu düşünüyorum. Yani nasıl yaşanması gerektiğini çok iyi biliyorum. İyi hayat nasıl geçirilir, çok iyi biliyorum.
Ama ilgimi çekmiyor.
Yani yaşamaya büyük bir yeteneğim var ama ilgimi
Bildiğiniz gibi o şehir bir zamanlar güçlü bir yerdi; bizim şehrimizin ikiz kız kardeşi mağrur ve zarif Minas Ithil idi. Fakat burası, Düşman'ın güçlü olduğu o ilk zamanlarda hükmü altına aldığı, o düştükten sonra da evsiz barksız ve başsız gezen kötü adamlar tarafından ele geçirilmişti. Bunların hükümdarlarının kara şeytanlıklara düşmüş olan
"Legolas haklı, dedi Aragorn sakin sakin. "Yaşlı bir adama habersizce, meydan okumadan, bu şekilde vuramayız, ne kadar korku ve kuşku içinde olsak da. izle ve bekle!"
Tam o sırada yaşlı adam adımlarını sıklaştırarak şaşırtıcı bir hızla taş duvarın dibine geldi. Sonra onlar kıpırdamadan durmuş aşağıya bakarken o da aniden yukarı
İnci
Geçen gecelerden birinde okumuş, sonra gecelerce bitmeyen rüyalarımdan dolayı kendime, inadıma kızmıştım.
Her türlü ihtimalde zalimin kazandığı, iyilerin güzel günler umudunun, bebekleriyle birlikte yittiği bir hikaye. Sonuna kadar, hem de o kadar son ki inci denizi boyladığında bile acaba mutlu bir sonu var mı diye arka sayfayı çevirdiğim kadar son, bekledim iyi şeyler olmasını.
Sonra arkadaşımla konuştum hatta. "O kadar safım ki" dedim, "mutlu olacaklar sandım." Kendime kızdım, çok kızdım. Hala kızıyorum. Dünya bir gün iyi olacak sandım.
Dünden beri höykürerek ağlama isteğimi bastıramıyorum. Gördüklerim, başıma bela empatim artık kalbimi çatlatmak üzere.
"Dünya kötü, insanlar kötü" zanları artık edebiyat olmaktan çıktı. Etiyle, kemiğiyle, kanıyla, teslim olmuş canıyla, başı kopuk bebek bedenleriyle karşımızda, buz gibi bir gerçek. Cehennem yanıbaşımızda. Yanmadan yanıyoruz. Bu dünyada gözümüzü kapamaya çalıştıklarımızın azabı buysa, gerçek hesap görülünce halimiz ne olur bilmiyorum.
Allahım o insanları refaha erenlere; bizi, elinden dua etmekten başka bir şey gelmeyenleri de affettiklerine katsın.
Sonuç olarak kitap tavsiyemdir. Okuyun. Mutlu sonlar, kavuşmalı masallar çok geride kaldı. Alıştıralım kalbimizi.
#rafahonfire
#freepalastine
#inci
#johnsteinbeck
John Steinbeck
İnci
baba, muhtemelen bunları hiç bilmeyeceksin. çünkü senin gibi seni kırabilecek biri değilim. olmamayı dilerdim. seni parçalara ayırabilecek gücü kendimde bulmak isterdim. inanıyorum, bir gün buna sahip olacağım ve biliyorum o gün geldiğinde geç kalmış olacağım. yanılmayı çok istiyorum.
baba, sana bu kelimeyi kullanmak midemi bulandırıyor. sana ne
Fazla şiirden öldü Edip Cansever
“Neyi duysam hüzünlenirim / En ufak şeyi, rüzgârı bile",
“Gökyüzü karışıksa kuşların işi / Ya içim içime
sığmıyorsa / Ne denir kötüdür insanlarin gidişi"
"Pencere yanındaydı gökyüzü yanında / Uzandı masaya sonsuzu koydu"
"Bana bak / Ben öyle kendine güveni olmayanlardan değilim / Bıkmışım artık uzunlu kısalı lâflardan /
kırmızı deynek
Havanın yüzünde bir kırlangıç sürüsü
Ve yabanıl ak atlar doludizgin
Bu sabah, bu sabah öylesine güzel ki
Bu sabah yağmur yağacak
Bu sabah gün açacak
Bu sabah tekmil tornurcuklar patlayacak
Bahar patlayacak
Köpükler, bulutlar patlayacak
Özlemierin en güzeli, tozlu bir özlem
Topraktan yeni çıkarılmış
Üç bin yıllık yunan şarabı
Atların kara
Sayfa 85 - Yapı Kredi Yayınları
