Evet, ziyareti fazla uzadı, hem David böyle düşünüyor, hem de Lucy. Bavulunda getirdiği eşyalarla yetinmekten, durup dinlenmeden bahçenin çakıl döşeli araba yolundaki gıcırtılara kulak vermekten yorgun. Yeniden kendi çalışma masasının başında oturabilmeyi, kendi yatağında uyuyabilmeyi istiyor. Ama Cape Town çok uzakta, neredeyse bir başka ülke orası. Bev'in öğütlerine, Petrus'un verdiği güvencelere, Lucy'nin inatçılığına karşın, kızını bir başına bırakıp gitmeye hazır değil. Şimdilik burada yaşayacak; bu zamanda, bu yerde.
Gözü yeniden kusursuz görür duruma gelmiş. Başının derisi iyileşiyor; o yağlı pansumanı koymasına artık gerek yok. Yalnızca kulağının her gün bakıma ihtiyacı var. Zaman gerçekten her şeyin ilacı. Görünüşe göre Lucy de iyileşiyor, iyileşmese de unutuyor, o günün anısının üzerine kabuk bağlatıyor, kılıfa sokuyor onu, mühürlüyor. Böylece günün birinde, "soyulduğumuz gün" diyebilecek ve o günü yalnızca soyuldukları gün olarak anacak.
Sayfa 168 - Can YayınlarıKitabı okudu
Travma geçiren bireylerin çoğu, profesyonel yardım almadan kendiliğinden iyileşiyor olsa da, küçük bir yüzdesi yaşantılarında sorunlar ve travmayla bağlantılı bozukluklar geliştirir.
insan sevdikçe iyileşiyor artık anladım...
Daha basit zamanları özlüyorum...İnsan bazı olayların başına hiç gelmeyeceğine kendini inandırdığı şeyi yaşayınca fark ediyormuş hayatı.50 gündür kalbimi acıtıyor bu gerçeklik. Senden sonra bitmiş bir hayatı devam ettirmeye çalışmak çok zormuş baba.Ben devam etmeyi bilmiyorum ve iyileşemiyorum. İçimde nefesimi kesecek kadar derin bir boşluk var
İnsan sevdikçe iyileşiyor artık anladım...
Sayfa 14Kitabı okudu
