Demek o kadar korkulan ölüm buydu. Lakin
yaşamak daha mı iyiydi?
Sayfa 45Kitabı okudu
Gerçi her gittiği yerde başka bir şeyin, muhtemelen bizzat kendinin içine sıkışıyordu insan ama olsun, yine de gidebiliyor olmak iyiydi.
Sayfa 131
“sanki bazı parçalarım huzur bulmuştu, en büyük, en yakın parçam duymamışsa da, hiç yoktan iyiydi. başka parçalarım olduğunun, olabildiğinin farkına varmak hoştu.”
2003'ün ilk aylarıydı. Ben hızla değişmekte olan hayatıma ayak uydurmaya çalışmaktaydım. On dört yıllık sıkıntılı bir evliliği sonlandıralı, henüz altı ay olmuştu. Özel bir şirketin muhasebe müdürüydüm. İşime gidip gelmek dışında başka bir faaliyetim yok gibiydi. Günlerim sıkıcıdan daha sıkıcı, anlamsızdan daha anlamsızdı. Fakat eskiye nazaran iyiydi böyle. Çünkü evliyken üç kişilik bir yalnızlık yaşıyordum: ben, eşim ve kızım. Boşandıktan sonra ise paylaşmadım bu duyguyu kimseyle.
Yaklaşık altı ay boyunca günlerim ev ve iş yeri arasında mekik dokumakla geçti. Sabah güneş doğmadan evvel uyanır, balkonda temiz havayı içime çekerdim. Ciğerlerimin bol oksijenle dansı, beni biraz olsun sakinleştirirdi.
Sayfa 42Kitabı okuyor
