Düşünsenize hem kardeşsiniz hem apayrı... Aslında günlük hayatımızda kardeşi olanlar bu cümleyi kurarlar birbirleri için genelde fakat her zaman mı, hayır! Kızdıkları ya da hoşlarına gitmediği veyahut kendilerine benzemeyen ve bu benzememişi olumsuz bir durum olarak gördükleri anda. Aslında hep farklıyız, kardeş olsak da olmasak da. Sisterslar da...
Güzel bir anlatım tekniği ile sizi samimi evrenine davet eden bir kitapla buluşmak isterseniz Yanlış Tercihler Mahallesi’ni edinin,derim. Karakterler ve onlara ilahi bakış açısı ile yaklaşan üst karakter, katmanlı okumayı sevenler için hoşa gidecek bir okuma şöleni sunuyor. Mario Levi’yi bu kitabıyla daha bir sevdim.
Deneyimleyenleriniz bilir, kartpostal okumak pek keyifli bir işti eskiden-benim için hâlâ öyle,özellikle de eskileri- Bir kartpostal arkasından okuyor gibi bir his verir bu kitaptaki şiirler. Özellikle de “Bir Yılın Son Günleri” şiiri...
Güzel şiirler,yazıldığı zamanlar aşk daha sahici geliyor insana. “Yazıldığı zaman” evet,iki anlamıyla da...
Hiç sormadım, neydi başka elbiseler içinde bulduğun
aynı askıyla dolaba kaldırılan iki güzel yelektik biz
güveye benzer bir şey oldu suskunluğun!.. anladım ki:
aşk naftalinlenmiyormuş meğer, eğer kanıtlanmıyorsa suçun!
Bir yanda naif bir kalp bir yandaysa hoyrat. O kadar incelikle yoğrulmuş bir hikâye ki gözleriniz bir anda elleriniz oluveriyor ve dokunduğunuz bir an geliveriyor karşınıza. Hakettiği zamanı ve değeri alması dileğiyle.
Kent ve TuzGore Vidal · Helikopter Yayınları · 201054 okunma