Yaşamak her şeye rağmen iz bırakmaktır yeryüzünde.'
HAYIRLI SABAHLAR...
Şanslı olduğumu düşünmem bahşedilen ruhun bedenimi yüceltmesinde
Ne yapacağını bile kestiremediğim hallerin varlığı her an şaşırtmakla birlikte
Kan hücrelerinin zamanı durduran heyecanı ve coşkusu ona kırmızı rengi veren bir şaheste kanımca
Hayat aslında damarda durduğu ve aktığı gibi stabil degil
Lâkin;
Heyecanın nabzını tutan haller enterasan kelimesini karşılar vaziyette
Neyi aradığın bulduğun yerin özeti aslında
Var olduğunsa yaşadığın hazzın evrenine yansımasında
İyi izler, kalıcı gülüşler bırakmaya çalıştığımız anlarda
İyi hatırlanmak aslında gayelerin en mevcudu
Bir soluk bırakmak sevdiklerine
Bir iz belki de bir gölge
Ruhuna bezenmiş renklerle bir selam göndermek belki de en sevgililere...
26/8/2023
Pınar PEKĞÖZ
Hediye İmzalı Kitap
Bugün 29 Nisan 2024,
En yeni kitabım
"Elma Veriyorum Sana"
"Okumayı sevenlerdenim"
diyorsan ve bu kitabı imzalı şekilde hediye olarak istiyorsan:
bu iletimin yorumuna
" nokta virgül soru işareti ya da herhangi bir şey yazman yeterli"
sonrası tamamen bahtına.
6 Mayıs 2024 te sadece iki kişi yoruma iz bırakmışsa o iki kişiye çekiliş yapmadan; kişi sayısı ikiden fazla olursa:
çekiliş sonrası 7 Mayıs 2024' te şanslı iki kişinin kitabını kargoya teslim edicem.
Tabii sadece ülkemiz sınırları için geçerli.
Ayrıca bu kitabımı, diğer kitaplarımı ve bir kaç haftaya en yeni kitabım olacak olan "Nöroşirürjiyen"i
D&R ve diğer bir çok online kitap mağazalarında bulabilirsin.
Her kitap farklı bir dünya
Ve dünyan bol olsun..
"İnsan öldüğünde en yakınının, en sevdiğini unutma süresi 18 aymış. (Bu en uzun süre) Yani 18 ay sonra acısı diner, sizi tatlı bir anı olarak anımsarmış.
Düşününce içim acıdı bir an.
Değer verdiklerimin, Çok sevdiklerimin,
"Onlar olmadan asla olmaz" dediklerimin Beni 18 ay sonra unutacak olması...?
İyi bir iş, geniş bir ev, bir araba, emeklilik hayalleri, "Hele şu da olsun rahatlayacağım" derken bir bakıyorsun hayatın sonuna gelmişsin.
Lakin bizim yaratılış sebebimiz araba, ev, bağ, bahçe değil ki....Hiçbir değer üretmeden, iz bırakmadan yaşanan bir hayat 80 yıldeğil de 800 yıl olsa ne yazar ki?
18 ayda unutulduktan sonra...
Yazık oluyor bize. Çok ucuza gidiyoruz.
- İnsanın yetiştirdiği öğrencileri olmalı, öğretmen olmasa bile...Yazdığı bir kitabı olmalı en azından, ya da yazmaya azmettiği...
- Tanımadığı, adını bile bilmediği insanlarda iz bırakmışlığı olmalı...
- Birileri çevirmeli yolunu "Siz beni tanımazsınız ama ben sizi tanıyorum, siz benim hayatımı değiştirdiniz" demeli yıllar sonra...
İnsanlara selam vermekten korkmak şöyle dursun, tanımadığı onlarca insanın yüreğine dokunmalı, sohbet etmeli, dertleşmeli, arkadaş olmalı...
Ah! bu çok fazla dünya telaşesine dalmışlığımız yok mu...
Mezardakiler de aynını yapmıştı...."(A)
Tiyatro dediğin en az beş sanat dalının biraraya gelmesiyle oluşuyor. Eğer yönetemezsen, kurguyu devam ettiremezsen, paramparça karmaşasıyla kalırsın.
Alt metinde verilecek mesajı her zaman bilmen, yol boyu iz sürer gibi devam ettirip nihayete erdinmen gerek.
Her zaman kaybedeceğini bilerek ilerle 💜
Şunu anladım: Allah göstermesin insan sadece Ailevi yada herhangi bir kazadan dolayı travma yaşamıyor hiç bir derdi olmayan, hâli vakti yerinde olan insana bile toplumun tavrı, eşin dostun hâl ve hareketi, hayatın akışı travma yaratabiliyor. Kimsenin kalbini kırmayacaksın, kimseyi beğenmesen bile kendinden iğrendirmeyeceksin. 24 saatlik vakit var ve bu saat diliminde ne yapsan hem sana hemde karşındakine etki yapıyor, iz bırakıyor. Velev ki ister istemez sende travma yaratacak bir şey yaşadın Allah'tan tevekkülü kesmeyeceksin. Tevekkül umut verir
Vedaları sevmem ben...
Merhaba diye okuduğun
Hoşçakal diye yazılmıştı sana
Vedaları sevmem ben..
Duymak istemez;
İşitmez kalbim
Son haykırışları..
Gürültülü gelişlerimin aksine
Sessiz sedasızdır gidişlerim..
"Nerede tükettin ömrünü? Bir hareketin hatırası, bir tutkunun işareti, bir maceranın parıltısı, güzel ve firari bir cinnet - geçmişinde bunların hiçbiri yok; hiçbir sayıklama senin ismini taşımıyor, seni hiçbir zaaf onurlandırmıyor. İz bırakmadan kayıp gittin; senin rüyan neydi peki?"
Emil Michel Cioran