Jack London

Yaşamın kendisi tatminsizliktir, ama ölümün yolunu gözlemek bundan daha büyük bir tatminsizlik.

Yeni bir cennet bulamadığı gibi şimdi eskisini de yitirmişti.

Yetmiş yedi yaşındaki bir kadının KENDİNİ İHMAL sonucunda öldüğünü söylemek, meseleye mümkün olan en iyimser şekilde bakmaktır. Kadın kendi hatası yüzünden ölmüştür ve mesuliyeti ona yıkan toplum, halinden memnun şekilde kendi işine bakmaya devam eder.

Yukarıdakilerin sayısı çok fazlaydı, hem de onlardan daha iyi durumdaydılar; bu adamlar ise yokuşu tırmanıp duruyor ve aşağı kaymamak için çılgınca mücadele ediyorlardı.

Tepelerinde dünyanın işleyişi aynen devam ediyor, onlarsa bunun bir parçası olmak istemiyorlardı; olmazlardı da zaten. Hem dünyanın işleyişi onlara ihtiyaç duymuyordu.

İnsan hayatı o kadar ucuzdu ki, bunlar çocuk sahibi oldukları takdirde, hepsi kendiliğinden çürüyüp gidiyordu.

Onlar duvarının reddettiği taşlardı. Toplumun tüm güçleri onları çürüyüp gidene dek aşağı çekerken, sosyal dokuda kendilerine yer bulamıyorlardı.